|
Chcesz wiedzieć więcej? Zamów dobrą książkę. Propozycje Racjonalisty: | | |
|
|
|
|
Society »
Uwarunkowania powstania i rozwoju nowych ruchów społecznych [1] Author of this text: Dominik Kuciński
Niemal codziennie, w gazetach, telewizji, radio, czy nawet na ulicznych
plakatach, natrafiamy na informacje dotyczące zagrożeń związanych z degradacją
środowiska naturalnego, np. wymieraniem zagrożonych gatunków zwierząt i roślin,
obumieraniem lasów deszczowych, ociepleniem klimatu związaną z nadmierną emisją
gazów cieplarnianych do atmosfery itp. Równie często dowiadujemy się o przejawach dyskryminacji kobiet zarówno w sferze zawodowej jak i również prawnej
czy obyczajowej. Nieco rzadziej, ale z pewnością bardziej efektownie
przypominają o sobie problemy związane z potrzebą zaprowadzenia i utrzymania
pokoju na świecie, kiedy jesteśmy świadkami kolejnej pokojowej manifestacji,
happeningu, czy społecznej kampanii informacyjnej.
Te i wiele innych problemów, aczkolwiek mocno zróżnicowanych w swojej istocie i treści, łączy jeden element, a mianowicie działalność szczególnego rodzaju
organizacji społecznych. Stała obecność takich problemów jak efekt cieplarniany,
dyskryminacja kobiet a także katastrofy humanitarne jest w publicznym dyskursie
owocem intensywnej działalności wielu nieformalnych, niekomercyjnych instytucji i organizacji, które ogólnie nazywa się zbiorczo „nowymi ruchami społecznymi".
Czy jesteśmy tego świadomi czy nie, to właśnie działalność tych organizacji na
trwałe zmieniła nasze wyobrażenie o świecie, a także zwróciła naszą uwagę na
problemy, które jeszcze pół wieku temu nie stanowiły obiektu tak
powszechnego zainteresowania. Stąd też, warto zastanowić się: czym są, dlaczego
powstały i jaka jest ich rola w dzisiejszym świecie.
Poniższe rozważania można podzielić na dwie części: pierwsza stanowi próbę
bardzo przekrojowego nakreślenia samej tematyki, tego czym są i w jakich
warunkach mogły pojawić się nowe ruchy społeczne; podczas gdy druga część
stanowi osobistą refleksję nad tym, czy rzeczywiście nowe ruchy społeczne
faktycznie stanowią całkowicie nową jakość w porównaniu z wszystkimi poprzednimi
ruchami społecznymi, czy też obserwujemy po prostu nową falę zintensyfikowanej
aktywności zbiorowej, ukierunkowanej na odmienny aspekt ludzkiej egzystencji.
Czym są „nowe ruchy społeczne"?
Samo pojęcie „nowych ruchów społecznych" pojawiło się na gruncie socjologii
amerykańskiej, która jako pierwsza podjęła problematykę kształtującej się
reprezentacji bezprecedensowych w formie i treści grup interesu. Miało to
miejsce mniej więcej na przełomie lat 60-tych i 70-tych XX wieku i dotyczyło
nowych form zbiorowej aktywności, jaką zaobserwowano w Stanach Zjednoczonych,
Wielkiej Brytanii, Niemczech i Francji, a więc społeczeństwach: po pierwsze
wywodzących się z cywilizacji zachodnioeuropejskiej, po drugie demokratycznych o utwierdzonych wielopokoleniową tradycjach obywatelskich, po trzecie
społeczeństwach rozwiniętych i bogatych. Niewątpliwie kolosalne znaczenie dla
konstytuowania się tegoż nowego trendu miały takie wydarzenia jak: protesty
studentów uczelni europejskich w 1968 roku, ponawiane próby nuklearne związane z wyścigiem zbrojeń wielkich mocarstw atomowych, a także prowadzona z coraz
większą brutalnością wojna w Wietnamie.
W wielu miejscach świata organizowano masowe demonstracje, na których wznoszono
hasła dotyczące właśnie wymienionych wyżej problemów. Szybko dostrzeżono, że nie
jest to jednorazowy wybuch, ale trwała aktywność prowadzona przez różnego
rodzaju, mniej lub bardziej sformalizowane organizacje społeczne. Działania te
charakteryzowały się z pewnością: spontanicznością, celowością, masowością,
trwałością, brakiem wsparcia politycznego. Dla badaczy życia społecznego było
zatem oczywistością, że jest to przejaw działalności ruchów społecznych,
niemniej jednak zorientowano się, że świat jest świadkiem pewnej nowej jakości
społecznej aktywności. Nie były to proste odpowiedniki znanych i opisanych w literaturze przedmiotu takich ruchów społecznych jak: religijny, chłopski,
etniczny, robotniczy czy narodowościowy.
Nie można było jednoznacznie zaklasyfikować pojawiających się w szybkim tempie
organizacji wg klasycznych ideologii jak: liberalizm, socjalizm, konserwatyzm.
Organizacje te nie aspirowały do roli uczestnika walki politycznej, a co więcej,
wręcz dystansowały się od życia politycznego. Charakteryzowały się również
innymi cechami nie mającymi precedensu w dotychczasowej historii ruchów
społecznych. Znacząca część teoretyków nowych ruchów społecznych (jak np. Cohen,
Melucci) akcentuje rolę działań symbolicznych, co stanowi odzwierciedlenie
nobilitacji czynnika kulturalnego w ogólnej sferze ludzkiej aktywności, działań
zbiorowych, a także sfery tożsamości współczesnego świata. Na szczególne
wyróżnienie zasługuje tu przede wszystkim aspekt realizacji interesów
ogólnoludzkich, co w dotychczasowej historii życia społecznego stanowi
precedens. Pojawienie się takiej kategorii interesów jest niewątpliwie związane z charakterem nowoczesnego świata, jaki wytworzył się przede wszystkim po
drugiej wojnie światowej. Wraz z rozwojem środków komunikacji świat „skurczył
się" do rozmiarów „globalnej wioski" opisanej w 1962 roku przez Marshalla
McLuhanna. We współczesnym świecie, w którym jednym z dominujących trendów jest
postępująca globalizacja problemy i konflikty lokalne stopniowo tracą na
znaczeniu na rzecz problemów globalnych. Wielowęzłowa sieć powiązań, na jakiej
opiera się współczesna gospodarka powoduje wzajemne zazębianie się problemów
wielu państw z całego świata. Co więcej, stale rozwijająca się gospodarka,
wyczerpywanie się surowców mineralnych, zanieczyszczenie środowiska, ocieplenie
klimatu, stały się przesłankami dla nowego określenia relacji zachodzących na
płaszczyźnie gospodarka-środowisko. Wszystko to przyczyniło się do powstania
właśnie tej, nowej kategorii problemów przed jakimi stanął współczesny świat, a mianowicie, problemów globalnych. Działalność nowych ruchów społecznych stanowi
ich artykulację. Inni badacze jak chociażby Habermas czy Ruth zwracają uwagę na
priorytety, którymi kierują się nowe ruchy społeczne, a przede wszystkim na to,
że w odróżnieniu od dotychczasowych ruchów społecznych skupiają się na potrzebie
samookreślenia, autonomizacji, znalezienia sensu istnienia, a nie ekspansji
wpływów ekonomicznych czy politycznych. Jeszcze inni badacze, z których z pewnością najznamienitszym jest Ronald Inglehart podkreślają odmienność sfery
zainteresowania nowych ruchów społecznych. Dziedziną ich działalności, dążności,
podejmowanych starań i zabiegów nie są dobra materialne, ale postmaterialne,
związane z realizacją potrzeb przynależności, samorealizacji, partycypacji,
rozwoju intelektualnego, kulturalnego, moralnego czy estetycznego. Melucci oraz
Mueller zauważają ponadto, że innowacyjnością nowych ruchów społecznych jest
również ich struktura, a ściślej mówiąc jej praktyczny brak. Często
przedstawiają one niesformalizowane, luźne, inkluzywne quasi organizacje,
nierzadko o charakterze towarzyskim, w których wzajemne powiązania członków mają
wymiar horyzontalny a nie wertykalny, natomiast wzajemne zależności, jeżeli już
występują, mają charakter mocno ograniczony i czasowy. Na szczególną uwagę może
zasługiwać fakt, że struktura niektórych organizacji ma charakter wirtualnej
sieci, wykorzystując możliwości jakie oferuje współczesnej komunikacji Internet.
Najogólniej mówiąc pojęcie nowych ruchów społecznych jest związane z publiczną
działalnością środowisk ekologicznych, feministycznych i pacyfistycznych
[ 1 ]. Można powiedzieć,
że wymienione elementy stanowią treść działalności nowych ruchów społecznych. Z kolei forma tejże działalności może mieć charakter edukacyjny bądź korekcyjny.
Organizacje te mogą angażować się w propagowanie pewnych sposobów produkcji,
stylów życia, relacji międzyludzkich, kształtowanie społecznej świadomości na
temat wybranych aspektów życia publicznego, wskazywanie szans i zagrożeń
stojących przed współczesnym światem itp. Chodzi o wykreowanie w świadomości
społeczeństwa osi podziału, wokół której następnie należy się jednoznacznie
opowiedzieć, albo jesteś za, albo przeciw; albo nas popierasz, albo nie. Z drugiej strony mogą także dyskontować wypracowany kapitał społeczny
(zaangażowanie, zaufanie, determinację) w celu wywierania pokojowych nacisków na
dysponujące władzą polityczną koła rządzące. Jest ważne, że nowe ruchy
społeczne, choć swoją działalnością dotykają świata polityki, to jednak
bezpośrednio się do niego nie włączają. Starają się stanowić zewnętrzną nań
formę nacisku.
Członkowie i aktywiści nowych ruchów społecznych rekrutują się przede wszystkim z klas średnich, szczególnie z tzw. nowej klasy średniej, charakteryzujący się
stosunkowo wysokim wykształceniem, bezpieczeństwem ekonomicznym. Najgłośniejszym
zwolennikiem tezy o tym, że właśnie nowa klasa średnia stanowi trzon nowych
ruchów społecznych był bodajże Klaus Eder. Odwołuje się on do koncepcji habitusu
klasowego Bourdieu, zakładając że doświadczenia życiowe, a przede wszystkim
charakterystyczny dla klasy średniej kontakt zarówno z interesami klasy niższej
(plebejski partykularyzm) jak i klasy wyższej (indywidualizm), doprowadziły do
sformułowania osobliwej mieszanki celów i wartości, z których ukształtowały się
nowe ruchy społeczne
[ 2 ].
Rozwój tej klasy nastąpił przede wszystkim po drugiej wojnie światowej, co można
traktować jako jedno z uwarunkowań pojawienia się nowych ruchów społecznych. Z drugiej jednak strony nie można przesadnie uwypuklać znaczenia klasy średniej w formowaniu się i działalności nowych ruchów społecznych. Badacze problematyki,
zwłaszcza ci akcentujący właśnie innowacyjność nowych ruchów społecznych i ich
wymiar kulturowy, starają się dowodzić, że wszelkie próby uchwycenia społecznej
bazy nowych ruchów społecznych są skazane na porażkę. Po prostu jest to
nieadekwatna miara, swego rodzaju pusty wskaźnik, niedostosowany do zmieniającej
się rzeczywistości. Załamanie się ukształtowanej przez dziesięciolecia struktury
społecznej, w której dominującą rolę można było przyznać klasie robotniczej,
które nastąpiło w drugiej połowie wieku, miało poważne konsekwencje
np. w sferze politycznej (przejście od partii masowych do catch-all parties, a następnie do kartelizacji polityki), ale także właśnie społecznej (przejście od
klasy robotniczej do klasy średniej). Wydaje się bardziej zasadnym poszukiwanie
społecznej bazy nowych ruchów społecznej wśród osób o innej niż tylko zawodowa
specyfikacji. Należy zwracać uwagę na takie elementy jak: styl życia,
konsumpcji, poziom i rodzaj wykształcenia, kontakty towarzyskie, zainteresowania
itp. „Przykłady takiej argumentacji można znaleźć w pracy Daltona, Kuechlera i Burklina (1990). Przekonują oni, że cechą definicyjną nowych ruchów społecznych
jest ich poparcie dla nowego paradygmatu społecznego, który podważa dominującą
strukturę celów społeczeństw zachodnich"
[ 3 ].
1 2 3 4 Dalej..
Footnotes: [ 1 ] Por.:
red. Marczewskiej-Rytko M., Olszewskiego E., Myśl społeczna i ruchy
polityczne współczesnego świata, t. 4, Zakamycze 2000, s. 260. [ 2 ] Por.: Buechler S., M.,
Teorie nowych ruchów społecznych, Dynamika życia społecznego. Współczesne
koncepcje ruchów społecznych, red. Gorlach K., Mooney P.H., Warszawa 2008,
s. 177. [ 3 ] Buechler S., M., Teorie
nowych ruchów społecznych, Dynamika życia społecznego. Współczesne
koncepcje ruchów społecznych, red. Gorlach K., Mooney P.H., Warszawa 2008,
s. 176. « (Published: 19-07-2009 )
All rights reserved. Copyrights belongs to author and/or Racjonalista.pl portal. No part of the content may be copied, reproducted nor use in any form without copyright holder's consent. Any breach of these rights is subject to Polish and international law.page 6688 |
|