Pierwszą „taksę apostolską grzechów" ogłosił Jan XXII (1316-1334). Jako podstawę zapewne przyjął germański kodeks karny, który przewidywał opłaty kompozycyjne za wykroczenia i zbrodnie. Dla prawa świeckiego był to oczywiście postęp, gdyż alternatywą tych opłat były krwawe zemsty rodowe, jednak w dziedzinie religijnej (kompensacja za grzechy) było to jednym z głównych powodów Reformacji i rozłamów europejskich. Jak pisze Wolter,"ludzie dość źli, aby popełniać te grzechy, byli dość głupi, aby za nie płacić (...) Księga tych taks była wydrukowana kilkakrotnie, począwszy od XV w. i wyniosła na światło dzienne nikczemności śmieszniejsze i ohydniejsze zarazem od wszystkiego, co się opowiadało o bezczelnym oszukaństwie kapłanów starożytności (...) Zwyczaj okupywania jałmużnami i modlitwami żyjących kar spadających na zmarłych, wyswabadzania ich dusz z Czyśćca zaczęto wprowadzać w XI w. Wtedy ustanowiono uroczyste święto przeznaczone na to nabożeństwo. Kardynał piotr Damiani podaje, iż pewien pielgrzym, powracając z Jerozolimy, został rzucony na wyspę, gdzie znalazł dobrego pustelnika, który go powiadomił, że ta wyspa była zamieszkała przez djabłów; że jego sąsiedztwo było całkiem pokryte płomieniami, w których djabli pogrążali dusze dręczonych; że ci sami djabli nie przestawali krzyczeć i wyć przeciw św. Odilonowi, opatowi z Cluny, swemu śmiertelnemu wrogowi. „Modlitwy św. Odilona, mówili, oraz modły jego mnichów, odbierają nam wciąż jakąś duszę". Gdy to sprawozdanie zostało złożone Odilonowi, ustanowił w swym klasztorze klunjackim święto umarłych. Kościół przyjął wkrótce tę uroczystość. Gdyby się na tem zatrzymano, byłoby to tylko nabożeństwem; ale wkrótce nabożeństwo zwyrodniało w nadużycie; mnisi żebrzący, nadewszystko, kazali sobie płacić za wyciąganie dusz z Czyśćca; nie mówili o niczem, tylko o ukazywaniu się ponoszących męczarnie, o duszach żałosnych, które przychodziły wzywać pomocy, o nagłych śmierciach i karach wiekuistych, spadłych na tych, co jej odmówili. Rozbój przyszedł w ślad za łatwowierną nabożnością, i to była jedna z racji, która przyprawiła Kościół rzymski o utratę połowy Europy"

W 1514 r. Juliusz II opublikował bullę, na mocy której wydawano odpusty w formie tzw. jubileuszy (Bóg wie jakich?). Odpust mógł otrzymać każdy, kto wspomógł finansowo budowę olbrzymiej bazyliki św. Piotra.

Newsy odpustowe:

Około półtora tysiąca mieszkańców miasteczka Mikstat (Wielkopolska) oraz gości z całego kraju, a także z zagranicy, święciło w czwartek konie, krowy, kozy, żółwie, papugi, kury, psy, koty i inne zwierzęta. Ta tradycja kontynuowana jest w miasteczku od prawie 300 lat. Uroczystości, połączone z odpustem, odbywają się zawsze 16 sierpnia, w dniu św. Rocha, patrona chorych i rolników. [PAP, 17.08.2001]

Similar subject matter on: Historya Reformacyi XVI wieku, J.M. d'Aubigne, Trzecia księga - Odpusty i tezy, Od roku 1517 aż do maja 1518

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Święty Indianin? W służbie ciemnoty, czyli indeks ksiąg zakazanych

Comment on this article..

Send text to e-mail address..

Print-out version..    PDF    MS Word

Mariusz Agnosiewicz Redaktor naczelny Racjonalisty, założyciel PSR, prezes Fundacji Wolnej Myśli. Autor książek Kościół a faszyzm (2009), Heretyckie dziedzictwo Europy (2011), trylogii Kryminalne dzieje papiestwa: Tom I (2011), Tom II (2012), Zapomniane dzieje Polski (2014).  Private site  Number of texts in service: 952  Show other texts of this author  Number of translations: 5  Show translations of this author  Newest author's article: Oceanix. Koreańczycy chcą zbudować pierwsze pływające miasto