|
Chcesz wiedzieć więcej? Zamów dobrą książkę. Propozycje Racjonalisty: | | |
|
|
|
|
»
Dobroczyńca czy szarlatan? Author of this text: Radosław S. Czarnecki
Musimy
uwierzyć w moc prywatnego
biznesu
Mohammad
Yunus
Muhammad Yunus to trzecie dziecko z dziewięciorga rodzeństwa hinduskich
muzułmanów urodzone 28.061940 (wioska Bathua Boxirhat koło Chittagong -
obecnie w Bangladeszu). Jego ojcem był Hazi Dula Mia Shoudagar, jubiler, a matką — Sofia Khatun. Wczesne lata dzieciństwa spędził na wsi. W 1944 r. jego
rodzina przeniosła się do miasta Chittagong i tam został przyjęty do
Lamabazar Primary School.
Później zdał egzaminy do Chittagong Collegiate School zdobywając 16
miejsce wśród 39.000 studentów ze Wschodniego Pakistanu. W latach szkolnych
był aktywnym skautem: w 1952 roku jeździł kolejno do Pakistanu Zachodniego i Indii, a w 1955 roku do Kanady — na
zgrupowania skautów. W czasie studiów w Chittagong College brał udział w działalności kulturalnej i zdobywał nagrody za grę w teatrze dramatycznym. W 1957 r. rozpoczął studia na Wydziale Ekonomii na Uniwersytecie w Dhace i ukończył
je w 1961 roku. To w jakimś stopniu świadczy o jego osobowości,
zainteresowaniach i temperamencie.
Po ukończeniu studiów Yunus dostał posadę asystenta w stołecznej
Szkole Ekonomii. W 1961 r. objął
stanowisko wykładowcy ekonomii w Chittagong College. W tym czasie założył również
rentowną fabrykę opakowań. W 1965 roku zaoferowano mu stypendium Fulbrighta
na studia w USA. Uzyskał stopień doktorski z ekonomii na Vanderbilt
University w Stanach Zjednoczonych w ramach programu Rozwoju Gospodarczego (GPED) w 1971 r. W latach 1969 — 1972, Yunus był adiunktem ekonomii na Middle
Tennessee State University (USA).
W czasie wojny wyzwoleńczej w Bangladeszu w 1971 r. Yunus założył
komitet obywatelski i prowadził Centrum Informacji o Bangladeszu, (wraz z innymi
obywatelami Bangladeszu mieszkającymi w Stanach Zjednoczonych) celem zwiększenia
wsparcia dla wyzwolenia. Publikował także gazetę Bangladesh
Newsletter ze swojego domu w Nashville. Po wojnie Yunus powrócił do
Bangladeszu i został powołany do rządowej Komisji Planowania kierowanej przez
Nurul Islam. Praca ta wydała mu się nudna i zrezygnował z niej by dołączyć
do Chittagong University na stanowisku szefa Wydziału Ekonomii. Będąc pod wrażeniem
głodu w Bangladeszu w 1974 r., zaangażował się w walkę z ubóstwem i ustanowił program gospodarczy obszarów wiejskich, jako projekt badawczy. W 1975 roku opracował projekt Nabajug (Nowa Era) Tebhaga Khamar (trzy wspólne
gospodarstwa), który został przyjęty przez rząd Bangladeszu. W celu
uczynienia projektu bardziej skutecznym, Yunus i jego współpracownicy
zaproponowali program Gram Sarkar (rząd wsi). Wprowadzony przez ówczesnego
Prezydenta Ziaur Rahmana w późnych latach 70-tych system oparł się m.in. na
owym projekcie (nota bene — to
okres początkujący islamizację Bangladeszu). Jednak 2.08.2005, w odpowiedzi
na pozew wniesiony przez Bangladesh Legal Aids and Services Trust (BLAST), Sąd
Najwyższy kraju uznał Gram Sarkar jako przedsięwzięcie nielegalne i niekonstytucyjne.
W roku 1976 w ramach projektu badawczego trafił wraz z trójką
swoich studentów do wsi Dżobra, w której kobiety wytwarzały bambusowe stołki.
Zarabiały po 2 centy dziennie. Nie stać ich było na zakup materiału za 20
centów, musiały więc pobierać materiał od przyszłego nabywcy. Yunus
postanowił udzielić im pożyczki. Eksperyment okazał się udany i po pomyślnym
powtórzeniu go w innych miejscowościach, założył Grameen Bank
udzielający mieszkańcom Bengalu Wschodniego niewielkich pożyczek na
rozkręcenie drobnej przedsiębiorczości, zakup potrzebnych materiałów, itp.
Klientami tego banku, który nie wymaga zastawów, są najczęściej kobiety
(96%), pożyczające 12-15 dolarów. Najwyższe pożyczki nie przekraczają 300
dolarów. Mimo stosunkowo wysokich odsetek spłacanych jest prawie 98% kredytów.
Stosowane są także pożyczki grupowe, w których cała grupa solidarnie poręcza
spłatę zobowiązań każdego ze swoich członków. Tego typu pożyczki nazywa
się powszechnie mikro-kredytem.
Tak
po prostu można by napisać biografię jednego z najsłynniejszych biznesmanów
azjatyckich, laureata Pokojowej Nagrody Nobla
(13.10.2006) "za wysiłek na
rzecz stworzenia warunków do ekonomicznego i społecznego rozwoju od podstaw". W uzasadnieniu Komitet Noblowski napisał: "Znalezienie
przez duże grupy społeczne sposobów na wyrwanie się z biedy jest niezbędne
do osiągnięcia trwałego pokoju. Mikro-kredyt
jest jednym z takich sposobów. Rozwój od podstaw służy ponadto
rozwojowi demokracji i praw człowieka. Nie
będzie można osiągnąć trwałego pokoju, dopóki duże grupy ludności nie
znajdą sposobu na wydostanie się z nędzy".
Sukces modelu mikrofinansowania Grameen Banku
zainspirował podobne przedsięwzięcia w wielu krajach, zarówno rozwijających
się, jak i uprzemysłowionych, w tym w USA. Projekt ów
(mikrofinansowanie) stał się standardowym talizmanem i fetyszem kół
neoliberalnych i zwolenników niczym nieokiełznanej przedsiębiorczości
prywatnej w propagowaniu walki z powszechnym ubóstwem, wykluczeniem, deprecjacją
osoby i cywilizacyjnym niewolnictwem. Mainstreamowe
media prezentują bezrefleksyjnie, autorytarnie i z niesłychaną pustką
intelektualną pomysły Yunusa jako jedynie słuszną i możliwą do
przyjęcia metodę działania. O zmianach systemowych, alternatywnych
(odbiegających od powszechnego trendu myślenia na temat zagadnień społeczno-ekonomicznych i politycznych — czyli w sposób komplementarny) i zarazem nie
konwencjonalnych nikt nawet nie wspomina. Jałmużna i filantropia są zawsze w takim systemie w cenie.
Pokojowa Nagroda Nobla przyznana Yunusowi jako wyraz uznania i poparcia dla wyznawanej przez
twórcę koncepcji mikro-kredytów formy walki z ubóstwem jest tego
najlepszym przykładem. To ukłon mainstreamu
wobec kolejnej anty-klasowej, solidarystycznej metody rozwiązywania nabrzmiałych
problemów społecznych, kulturowych, politycznych w tzw. III
Świecie (i nie tylko tam).
To punkt widzenia osób o lewicowych zapatrywaniach, mających na względzie
zmianę struktury społecznej, stosunków społecznych, leczenia choroby u jej
źródeł — nie efektów chorobowych i stanu wynikłego z zarażenia. Zupełnie
inną optykę mogą jednak przyjąć ci ludzie, którym mikro-kredyt Yunusa pomógł
opuścić sferę biedy, wykluczenia i ubóstwa.
Jak
zawsze w życiu ....
Definicja
mikro-kredytu według Yunusa udzielanego przez Grameen Bank to zasada, iż
kredyt jest prawem człowieka, nie można odmówić kredytu z tego powodu, że
ktoś jest zbyt biedny;
— jego celem jest pomoc biednym rodzinom, aby mogły pomóc same
sobie w przezwyciężeniu ubóstwa. Oferta jest adresowana do osób ubogich, zwłaszcza
kobiet;
— nie jest udzielany w oparciu o pisemne umowy, procedury prawne
czy zabezpieczenia — podstawą jest zaufanie;
— jest oferowany w celu samo-zatrudnienia lub podjęcia działalności
zarobkowej przez osoby ubogie, nie może być wykorzystany na cele konsumpcyjne;
— pożyczki udzielane są przez organizacje non-profit lub
instytucje finansowe posiadane głównie przez ubogich. W przypadku instytucji
finansowych, których akcjonariuszami nie są pożyczkobiorcy, oprocentowanie
kredytów utrzymywane jest na poziomie, który ma zapewnić przede wszystkim
trwałość programu, raczej niż zyski inwestorom. Grameen Bank stara się
utrzymywać oprocentowanie kredytów na poziomie zbliżonym do oprocentowania w sektorze banków komercyjnych; rynkowa stopa oprocentowania jest traktowana jako
stopa referencyjna. Nie do negacji pozostaje misja banku pozostaje udzielanie
pomocy ubogim — aby sprostać temu zadaniu, bank musi działać w sposób
zapewniający długofalową stabilność i możliwość pozyskiwania środków
na rynku;
— Grameen-kredyt promuje budowanie kapitału społecznego -
dlatego też tworzone są grupy i centra; rozwój umiejętności przywództwa — stąd też coroczny wybór liderów grup oraz wybór członków zarządów
spośród pożyczkobiorców; rozwój kapitału ludzkiego i ochronę środowiska;
wspiera ochronę zdrowia, rozwój edukacji i udostępnianie nowych możliwości
technicznych;
— odpowiedzialność społeczna — bank promuje wśród swoich
klientów podejmowanie celów w dziedzinie społecznej, edukacyjnej i zdrowotnej. Zasady te (tzw. szesnaście
decyzji) dotyczą spraw podstawowych dla lokalnej społeczności, np.
nieprzyjmowanie posagu od rodziny panny młodej, zapewnienie dzieciom edukacji,
budowanie higienicznych toalet, sadzenie drzew, jedzenie dużej ilości warzyw dla celów
zdrowotnych, zapewnienie czystej wody pitnej w każdym domu.
Mikro-kredyt w swej początkowej fazie funkcjonowania był zaprojektowany
jako wyzwanie dla tradycyjnych banków, które osoby biedne klasyfikują jako
nie posiadające zdolności kredytowej. W efekcie Grameen Bank stworzył własną
metodologię prowadzenia działalności kredytowej. Bazuje on na założeniu, że
ludzie biedni posiadają umiejętności, które nie są wykorzystywane. Ubóstwo
nie jest wytworem ludzi biednych, ale jest kreowane przez instytucje, ich politykę
oraz działanie. Aby wyeliminować ubóstwo, musimy wprowadzić zmiany do sposobów
działania instytucji oraz/lub stworzyć nowe — to live
motiv wszystkich działań Yunusa. Grameen Bank (traktowany jako idea) uważa,
że działalność charytatywna nie jest odpowiedzią na ubóstwo, gdyż przedłuża
trwanie biedy, tworzy relację zależności i odbiera inicjatywę osobom
indywidualnym do walki w biedą. Właściwą odpowiedzią na powszechne ubóstwo
jest wyzwalanie własnej energii i kreatywności. Tu nic tej idei nie można
zarzucić. Bank Mohammada Yunusa udostępnił środki finansowe osobom biednym,
kobietom, analfabetom, ludziom, którzy twierdzili że nie wiedzą jak inwestować
pieniądze i osiągnąć dochód. Stworzono własną metodologię i instytucję
wokół potrzeb finansowych ubogich, umożliwiając dostęp do kredytów na rozsądnych
warunkach, dzięki czemu biedni mogli zacząć budować na własnych umiejętnościach,
aby z każdym cyklem pożyczki zarabiać więcej.
Można
dowiedzieć się z mainstreamowych
mediów, że bankowe przedsięwzięcia Mohammada Yunusa angażują się też we
wspomaganie ubogich i wykluczonych, fundują stypendia czy pożyczki edukacyjne:
co roku najlepsi uczniowie — dzieci z rodzin będących klientami banku -
otrzymują stypendia, które mają stanowić zachętę dla ich dalszego rozwoju. Z tej formy pomocy dotychczas skorzystało ok. 70 000 dzieci. Co do pożyczek
edukacyjnych dotyczy on uczniów osiągających poziom edukacji uniwersyteckiej. Z takiej pomocy skorzystało ok. 32 000 studentów, (fundusze można
przeznaczyć na cele finansując czesne, zakup pomocy naukowych, utrzymanie w trakcie studiów itd.). Zasadą jest, że kwota odsetek od otrzymanej pożyczki
nigdy nie może przekroczyć kwoty samej pożyczki, niezależnie od długości
okresu spłaty;
Niewątpliwie
pomysł i rozwiązania proponowane przez Bengalczyka są jakąś alternatywą w świecie beznadziei, ubóstwa i wykluczenia, jakich doświadczają dziesiątki
milionów ludzi (współcześnie) na świecie. Ale nie są to zmiany czy pomysły
systemowe mające w dalszej perspektywie prowadzić do wyrywania
pokoleń i warstw społecznych ze stanu w jakim trwają. Ze stanu, który się
pogłębia i poszerza (ilościowo) w skali globu.
Propozycja ta jest czymś na kształt propagowanej w Średniowieczu przez
feudalny Kościół katolicki jałmużny (zresztą na takiej samej zasadzie w islamie działa jeden z jego filarów — tzw. zakat).
Krytyka
przedsięwzięcia Mohammada Yunusa dotyczy także moralno-psychologicznej strony
tych operacji: chęci zysków opartej na niewiedzy i braku wykształcenia klientów, a zawoalowanej humanitarnymi uzasadnieniami i żerującej tym samym na ludzkiej
solidarności oraz pomagającej tym samym uzyskać (na bazie medialnego
przekazu) pozytywnego PR. W wielu wypadkach ze względów na częsty
analfabetyzm klientów (oraz ich poziom intelektualny) w krajach takich jak
Indie, Bangla Desz czy Pakistan (to matecznik wszystkich przedsięwzięć Yunusa) i niemożliwość zrozumienia przez to umowy kredytowej oraz z tytułu wysokiego
oprocentowania (zazwyczaj ok. 30 %) pożyczki zamiast niwelować ubóstwo je pogłębiają.
Bank
Yunusa rozwinął swoją działalność głównie w państwach o wysokim stopniu
ubóstwa i udziela pomocy finansowej osobom, które z racji braku dochodów (lub
ze względu na ich niski poziom) nie uzyskują finansowania ze strony
tradycyjnych banków. Z zasady też nie podejmuje działań windykacji sądowej,
nawet nie podpisuje umów z pożyczkobiorcami — w takich warunkach osiągany
wskaźnik spłaconych pożyczek 98% trzeba uznać za niezwykle wysoki (dane
Grameen Banku). Według sondażu własnego 65% rodzin objętych pożyczkami
przekroczyło tzw. próg ubóstwa, osiągając dochód na głowę powyżej kwoty
minimum. Szacuje się, że pozostałe rodziny stopniowo podwyższają swoje
dochody.
Sukces
przedsięwzięcia Muhammada Yunusa znajduje naśladowców na całym świecie. W lipcu 2008 miał miejsce Globalny Szczyt poświęcony mikro-kredytom. W konferencji uczestniczyło ponad 3600 instytucji, które w skali globalnej
udzieliły mikro-kredytów 133 milionom osób fizycznych. Widać jest to przedsięwzięcie
.… zyskowne i opłacalne.
Czy taki sposób myślenia w krajach muzułmańskich — a takimi są właśnie
Bangladesz i Pakistan (po części — Indie) gdzie ta idea uległa najdalej idącej
materializacji — ma szansę wyrwania z biedy i ubóstwa, podniesienia poziomu
oświaty i edukacji, a co za tym idzie racjonalizację społecznego myślenia i zanik poparcia społecznego dla rozwiązań skrajnych, ekstremistycznych,
fanatycznych czyli dla islamskiego fundamentalizmu — ma szansę szerszej
aprobaty i nadzieję na ostateczny sukces ? Odpowiedź na to pytanie pozostawiam
Czytelnikowi.
Zakończyć wypada opis tego niejednoznacznego na pewno przedsięwzięcia,
które może być różnorodnie oceniane i interpretowane, a które ma wybitnie
pozytywny PR w mainsteramowych mediach, niezwykle trafną sentencją Herberta
Marcusego: "Fakt, że olbrzymia większość
ludności akceptuje i jest zmuszona do akceptowania tego społeczeństwa, nie
czyni go mniej irracjonalnym i mniej godnym
potępienia". Ale nie o potępienie tu chodzi — raczej o racjonalny i realistyczny ogląd rzeczywistości.
« (Published: 04-04-2013 )
Radosław S. CzarneckiDoktor religioznawstwa. Publikował m.in. w "Przeglądzie Religioznawczym", "Res Humanie", "Dziś", ma na koncie ponad 130 publikacji. Wykształcenie - przyroda/geografia, filozofia/religioznawstwo, studium podyplomowe z etyki i religioznawstwa. Wieloletni członek Polskiego Towarzystwa Religioznawczego. Mieszka we Wrocławiu. Number of texts in service: 129 Show other texts of this author Newest author's article: Return Pana Boga | All rights reserved. Copyrights belongs to author and/or Racjonalista.pl portal. No part of the content may be copied, reproducted nor use in any form without copyright holder's consent. Any breach of these rights is subject to Polish and international law.page 8877 |
|