 |
         |
|
 |
» Polska największym gułagiem Europy [2] Sądzę więc, że takim pożądanym kierunkiem rozwoju gospodarek XXI wieku jest nie państwo opiekuńcze, gdyż skazane jest ono na atrofię. Najzdrowszym modelem jest państwo niewykluczające. Takie w którym są różnice ekonomiczne, które stymulują chęć indywidualnego bogacenia się, ale w którym nie ma zjawiska wykluczenia. To bowiem spychanie ludzi na margines społeczny jest głównym motorem przestępczości. By takie państwo zachowało stabilnośc musi też wykształcić silne mechanizmy dekoncentracji prywatnego kapitału, by nie wzrastał on do poziomu mogącego równać się z potencjałem samego państwa. Wówczas bowiem zachodza procesy „prywatyzacji polityki". Najskuteczniejszym sposobem walki z przestępczością jest nie polityka karna, lecz polityka społeczna! Niwelowanie wykluczenia i patogennego rozwarstwienia. Dopiero na drugim miejscu jest polityka karna, a tutaj: kary wolnościowe związane z pracą na rzecz lokalnej społeczności. Taka wiedza jest na ogół poza zasięgiem gazetowej popkryminologii, której ramy wykuwali nawet satyrycy, jak choćby Mariusz Cieślik, który w 2004 ogłosił we Wprost obszerny materiał o przestępczości (Humanitarni idioci), w którym przenosi na polski rynek dogmaty neoliberalnej kryminologii, sprowadzającej się do podstawowego wierzenia: karać jak najwięcej i jak najsurowiej a będzie lepiej. Z przesłanki o tym, że amerykańska resocjalizacja okazała się skuteczna na poziomie placebo, wynosi on wniosek, że polityka karna powinna się przestawić z resocjalizacji na karanie więzieniem. Nie w tym rzecz, że te recepty są nieskuteczne, lecz w tym, że są one dokładnie przeciwskuteczne: jedynie nakręcają skalę przestępczości zamiast ją powściągać. Infekcyjny wpływ USA na kulturę prawną innych krajów widoczny jest wyraziście: spośród krajów Europy Zachodniej najwyższy współczynnik prizonizacji ma Wielka Brytania najbardziej do USA zbliżona kulturą prawną. Eurogułag PolskaDochodzimy teraz do smutnego przypadku Polski — drastycznie największego GUŁagu UE. Nie wynika to z jakichkolwiek czynników kryminologicznych (np. skali przestępczości). Powód jest tylko jeden: wpływ kultury (prawnej) USA. III RP w sensie kulturowym (a i w dużej mierze gospodarczym) stała się najbardziej wyrazistą kolonią USA w Europie. Czy jednak nie jest nadużyciem rozciąganie pojęcia gułagu, który się kojarzy w pierwszym rzędzie z więzieniem politycznym, na zjawisko przestępczości kryminalnej? Moim zdaniem dane empiryczne jak najbardziej za tym przemawiają. Wprawdzie dominujący paradygmat kulturowy ugruntował pogląd uprzywilejowujący więźniów politycznych względem kryminalnych, lecz analiza porównawczo-empiryczna danych kryminologicznych, wyraźnie wskazuje, że więźniowie kryminalni w bardzo dużym zakresie mają uwarunkowania także polityczne, wynikające z systemu ekonomicznego. Oficjalne dane prizonizacji w Polsce utrzymywane są na poziomie olbrzymim tylko dlatego, by ukryć, że ich prawdziwa wielkość jest gigantyczna. Średnia prizonizacji dla Europy wynosi ok. 100. Dla Polski: socjologicznie — 215, kryminologicznie — ponad 500. Fikcyjnie prizonizacja utrzymywana jest na poziomie PRL, by nie gorszyła za mocno. Rzeczywista jest dwa razy większa, tylko dla połowy skazanych nie ma miejsc w więzieniach albo po prostu się nie stawiają. Niestawiających się władze zbyt intensywnie nie ganiają, być może biorąc pod uwagę to, że współczynnik prizonizacji i tak jest gorszący To z kolei rodzi kumulację patologii. Otóż pięciokrotnie wyższy współczynnik prizonizacji niż w reszcie Europy to po prostu patologia. Sztuczne jego zredukowanie o połowę — to już ciężka dewiacja penitencjarystyki. Orzeczenie więzienia w Polsce nie oznacza jeszcze, że się doń trafi. Trzeba dostać przydział. Proszę sobie teraz wyobrazić jakie to eldorado dla „kombinatoryki". Liczba osadzonych III RP najmocniej wzrosła w latach 1999-2002, bo o 50%. Wówczas miało miejsce apogeum „restrukturyzowania" gospodarki za AWS, czyli zarzynania przemysłu. Wysadzano wówczas kopalnie, masowo likwidowano połączenia kolejowe itd. Polska populacja osadzona w więzieniach na końcu 2013 roku wynosiła wedle oficjalnych danych 79 tys. osób. Liczba skazanych na więzienie, lecz nieosadzonych — 68 tys. (dla pierwszego półrocza 2011). Dodatkowo, liczba Polaków skazanych na więzienie poza granicami, którzy zgodnie ze zobowiązaniami powinni wylądowac w polskich zakładach karnych — 12 tys. [ 2 ] Gdyby w więzieniach polskich siedziało tyle osób, ile wynika z ferowanych wyroków sądowych — znaleźlibyśmy się na drugim miejscu na świecie pod względem współczynnika prizonizacji kraju, wyprzedzając Rwandę, Kubę, Białoruś, Rosję czy Chiny. Nie wyprzedzilibyśmy tylko jednego kraju: USA, którego pierwsze miejsce jako największego gułagu świata pozostaje niezagrożone. Pod względem kultury prawnej III RP to bantustan Europy. Miejmy nadzieję, że ten system da się jeszcze zreformować... Załącznik: Współczynnik prizonizacji poszczególnych krajów(Na czerwono oznaczono kraje UE)
Footnotes: [ 2 ] Marcin Berent, Z rozważań nad wydolnością polskiego więziennictwa przez pryzmat kary
bezwzględnego pozbawienia wolności, Wiedza Prawnicza, Nr 4/2012. [ 3 ] Aż 92% więźniów to obcokrajowcy. [ 4 ] W byłych regionach kolonialnych Europy wyżej niż w reszcie kraju: Hong Kong — 128, Makau — 191. [ 5 ] 74% osadzonych to obcokrajowcy. « (Published: 09-02-2014 Last change: 16-09-2014)
page 9566 |
 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Redaktor naczelny Racjonalisty, założyciel PSR, prezes Fundacji Wolnej Myśli. Autor książek 
| [ Cooperation ] [ Advertise ] [ Map of the site ] [ F.A.Q. ] [ Store ] [ Sign up ] [ Contact ] The Rationalist © Copyright 2000-2018 (English section of Polish Racjonalista.pl) | ||
 | ||