Mało kto zdaje sobie sprawę, że w polskim prawie jest taki dynamit, który może wysadzić z siodła klasę polityczną — tylko dlatego, że do tej pory tak naprawdę tego przepisu nie stosowano. Tzn. jest on regularnie wykorzystywany do usuwania osób niewygodnych. To paradoks, ale jestem przekonany, że dotąd przepisem tym byli eliminowani głównie ci bardziej uczciwi, kreatywni, niewpasowujący się w chory system. Przykładowo, w 2014 z art. 231 na dwa lata w zawieszeniu i 8 tys. grzywny skazano dyrektora urzędu pracy, który pieniądze przeznaczone na szkolenie częściowo przeznaczył na zagraniczne wycieczki dla pracowników. Otóż zgodnie z legalnym dealem pracownicy tarnobrzeskiego urzędu mieli wyjechać w Bieszczady na „szkolenie" pt. „Etykieta i etyka profesjonalnego urzędnika urzędu pracy". Pan dyrektor stwierdził, że zamiast się „szkolić" w Bieszczadach, da radę zrobić takie szkolenie na miejscu w Tarnobrzegu, a zaoszczędzone w ten sposób pieniądze przeznaczyć na zagraniczną wycieczkę dla pracowników. W istocie dyrektor powinien być nagrodzony, bo nie tylko zrealizował zakładane szkolenie to jeszcze wysłał pracowników na porządną wycieczkę. Nie został jednak nagrodzony, bo w takich sprawach najmniej chodzi o szkolenia. Każdy, kto miał do czynienia z tą branżą „miękkich" pseudoszkoleń z publicznych pieniędzy zdaje sobie doskonale sprawę, że są to rasowe przekręty, wałki, przewalania publicznych pieniędzy, a szkolenia takie prowadzą ludzie, którzy często mniej wiedzą o przedmiocie szkolenia niż uczestnicy. Przez decyzję pana dyrektora szkolenie wprawdzie się odbyło, ale stracił ktoś kto był częścią tego dealu, właściciel jakiegoś bieszczadzkiego ośrodka, gdzie owo szkolenie miało się odbyć. Gdyby zacząć na poważnie stosować art. 231 kk, to nie tyle ścigano by takich pojedynczych „innowatorów", co można by masowo skazywać tych wszystkich, którzy odpowiedzialni są za setki czy tysiące tego rodzaju pseudoszkoleń. Oczywiście byłoby mało sensowne z uwagi na powszechność tej patologii, lecz w pełni zgodne z możliwościami, brzmieniem i logiką artykułu, który mamy w kodeksie karnym. Artykułu, który PO niebezpiecznie obudziła  ^{[ 1 ]}, zaś PiS może uruchomić w pełnym zakresie. Dokładnie tak jak to miało miejsce z Trybunałem: PO wybiła Trybunałowi pierwszego zęba, PiS wybił resztę. Nie wchodzę tutaj w rozważania czy to dobre czy złe, sygnalizuję jedynie pewną logikę działania.

Inne pole dla „nadużycia władzy" to wszelkie znamiona lobbingu przy prywatyzacjach czy zamówieniach publicznych. W 2015 na karę pięciu lat ograniczenia wolności skazano na Białorusi byłego wiceministra energetyki za to, że kilkanaście lat temu przy modernizacji elektrowni lobbował na rzecz rosyjskiej firmy. W oparciu o art. 231 na wiele lat można by zamknąć osoby odpowiedzialne za kontrakt na Pendolino. Sławek Nowak doskonale to rozumie, stąd jego ewakuacja na Dzikie Pola. Można też skazywać każdego, kto tak prowadził firmę państwową, by była ona zdatna do taniej prywatyzacji.

Możliwości jest naprawdę sporo. Ukaranie winnych dużych malwersacji jest niezbędne dla przywrócenia wiary w państwo. Byle tylko nie dochodziło do cyrku skazywania za niewpisanie zegarka wobec osób, które narobiły milionowych szkód, bo bardziej jest to podobne do kapitulacji sprawiedliwości niż triumfu prawa. Warto wyciągnąć lekcje z doświadczeń rumuńskich. Polska nie ma tradycji polowań na czarownice.

Comment on this article..   See comments (15)..

Send text to e-mail address..

Print-out version..    PDF    MS Word

Mariusz Agnosiewicz Redaktor naczelny Racjonalisty, założyciel PSR, prezes Fundacji Wolnej Myśli. Autor książek Kościół a faszyzm (2009), Heretyckie dziedzictwo Europy (2011), trylogii Kryminalne dzieje papiestwa: Tom I (2011), Tom II (2012), Zapomniane dzieje Polski (2014).  Private site  Number of texts in service: 952  Show other texts of this author  Number of translations: 5  Show translations of this author  Newest author's article: Oceanix. Koreańczycy chcą zbudować pierwsze pływające miasto