The RationalistSkip to content


We have registered
204.854.861 visits
There are 7364 articles   written by 1065 authors. They could occupy 29017 A4 pages

Search in sites:

Advanced search..

The latest sites..
Digests archive....

 How do you like that?
This rocks!
Well done
I don't mind
This sucks
  

Casted 2992 votes.
Chcesz wiedzieć więcej?
Zamów dobrą książkę.
Propozycje Racjonalisty:
Sklepik "Racjonalisty"
« People, quotes  
Bóg jest komunistą. Nobel dla Fo
Author of this text:

Ich czystość była nieskalana, a jednak wszystkie psy
w mieście na nich szczekały. Psy bowiem szczekają
na to, co im się dziwnym zdaje.
Lun-heng Wang Cz'ung, filozof chiński

„Ależ to śmierć literatury", „35 lat rządów socjaldemokratów doprowadziło Szwedów do zdziecinnienia", „Na jakim świecie przyszło mi żyć, jeżeli już błaznom Nobla przyznają", „To błazen, a nie pisarz" — to tylko niektóre reakcje „L' Osservatore Romano", Silvio Berlusconi’ego, Gustawa Herlinga-Grudzińskiego i przedstawicieli włoskiej prawicy na wieść o przyznaniu literackiej nagrody Nobla za rok 1997 Dario Fo.

Ogólnie jednak myślący świat literacki zareagował z entuzjazmem. Jako pierwsi gratulacje laureatowi złożyli Gabriel Garcia Marqez i Umberto Eco, jedni z najwybitniejszych pisarzy XX stulecia.

Dario Fo, raz już nominowany do literackiego Nobla w 1975 roku, urodził się w 1925 roku we Włoszech. Skończył studia na wydziale architektury, ale został pisarzem, felietonistą i aktorem. Zadebiutował w 1953 roku, lecz zauważono go dopiero po opublikowaniu komedii „Anioły nie grają we flipper" (1959). 10 lat później powstało jego największe dzieło — „Misterio Buffo" - opowiadające o synu biednego cieśli, którego bardzo doświadczyła historia. W książce tej można dostrzec nawiązania i aluzje do Jezusa z Nazaretu. Po opublikowaniu książki krzyk podniósł Watykan, który zażądał jej ocenzurowania ze względu na szarganie największych świętości chrześcijaństwa.

Utwory Fo były jeszcze wielokrotnie cenzurowane. Ostatnio w 1994 roku poddano cenzurze książkę pt. „Sex? Dziękuję, troszeczkę spróbuję". Noblistą interesowała się również policja, która zmusiła go do zejścia do podziemia. Wtedy też, wraz z żoną, założył nieoficjalny teatr objazdowy. Również ta działalność Fo spotkała się z dezaprobatą policji, która wyrzucała go z teatrów, a prokuratura ciągała go po sądach w sprawach o zniesławienie. W 1974 aresztowano pisarza za recytowanie wiersza pt. „Wojny narodu w Chile", a dwaj fanatyczni przeciwnicy podłożyli bomby w jego domu.

Dario Fo porusza w swych utworach bardzo drażliwe tematy i dlatego jego twórczość w pewnych kręgach orbitujących wokół Watykanu spotyka się z obrzydzeniem. Swoją twórczością naraził się rządzącym niegdyś we Włoszech chadekom, a także prawicy Berlusconiego i Kościołowi katolickiemu, który uważa dzieła Noblisty za herezje raniące uczucia religijne, w dodatku propagujące niemoralne (sic!) treści, tak przecież nieobecne w katolickiej Italii. Fo często pisze o nadużyciach księży i Watykanu, o ich nałogach i krzywdach, jakie wyrządzili i wyrządzają. Atakuje także satanistów, rewizjonistów, syndykalistów i, co może dziwić, bo Fo ma wyraźnie lewicowe poglądy, komunistów przede wszystkim za hipokryzję i egoizm. Fo jest swego rodzaju „kler-asilem" próbującym oczyszczać świat z, delikatnie mówiąc, ludzi o troszkę zwichrowanym poczuciu dobra i zła.

Dario Fo był mile zaskoczony przyznaniem mu nagrody, o której otrzymaniu dowiedział się od dwóch dziennikarzy lewicowego dziennika włoskiego „La Reppublica", którzy przejechali przed samochodem pisarza z wielkim transparentem „Dario zdobyłeś Nobla". Zaskoczony był również syn Noblisty, który w wywiadzie dla tegoż dziennika stwierdził, że jeśli jego ojciec zdobył Nobla, to jest to dowód na to, że Bóg istnieje i jest komunistą.

Dla Fo jest to szczególne wyróżnienie, ponieważ Akademia nagrodziła nie tylko pisarza, ale i aktora, czyli zarówno słowo pisane, jak i mówione. Jest to Nobel dla człowieka wytrwałego ideologicznie, odważnego, konsekwentnego i społecznie zaangażowanego literata, a jest to szczególnie ważne, gdyż Fo uważa, że sztuka nie ma prawa być apolityczna, a artysta nie ma prawa być poza społeczeństwem, musi bowiem walczyć z niesprawiedliwością, stawać po stronie słabszych i upokarzanych. Dzieła Noblisty tłumaczone są na niemal wszystkie języki i wystawiane na największych scenach świata, a sam Fo stawiany jest przez niektórych obok najwybitniejszych pisarzy XX stulecia.

„Literacka nagroda Nobla za rok 1997 została przyznana Włochowi, Dario Fo, który zgodnie z tradycją średniowiecznych błaznów biczuje władzę i rehabilituje godność upokarzanych" — głosi uzasadnienie Akademii. Pięć lat po wręczeniu nagrody uzasadnienie jest jak najbardziej aktualne. Trzeba nam więcej takich „błaznów".

Korzystałem z artykułów prasowych „NIE" oraz "Gazety Wyborczej".


 Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też:
Brakujące ogniwo tolerancji. Rozmowa z M. Środą
Znani o religii i Kościele

 Comment on this article..   See comments (9)..   


« People, quotes   (Published: 23-08-2002 Last change: 16-06-2005)

 Send text to e-mail address..   
Print-out version..    PDF    MS Word

Dawid Ropuszyński
Publikował m.in. w: Dziś, Fakty i Mity, Forum Klubowe. Brał udział w Światowym Kongresie Humanistycznym w Noordwijkerhout i w Światowej Konferencji Int'l Humanist and Ethical Youth Organisation w Utrechcie. Działacz społeczny, członek Polskiego Stowarzyszenia Wolnomyślicieli. Nauczyciel języka angielskiego.

 Number of texts in service: 21  Show other texts of this author
 Newest author's article: Napoleon a Kościół
All rights reserved. Copyrights belongs to author and/or Racjonalista.pl portal. No part of the content may be copied, reproducted nor use in any form without copyright holder's consent. Any breach of these rights is subject to Polish and international law.
page 1836 
   Want more? Sign up for free!
[ Cooperation ] [ Advertise ] [ Map of the site ] [ F.A.Q. ] [ Store ] [ Sign up ] [ Contact ]
The Rationalist © Copyright 2000-2018 (English section of Polish Racjonalista.pl)
The Polish Association of Rationalists (PSR)