|
Chcesz wiedzieć więcej? Zamów dobrą książkę. Propozycje Racjonalisty: | | |
|
|
|
|
Science »
Miód, kłamstwa i filmiki na YouTube Author of this text: Ed Yong
Translation: Andrzej Szwatoński
Niedawno napisałem
tekst o miodowodzie dużym, którego
młode brutalnie mordują pisklęta innych ptaków. Jednakże miodowody lepiej
znane są dzięki temu, że doprowadzają ludzi do pszczelich uli. Otwierając
je, ludzie umożliwiają tym ptakom sięgnięcie do plastrów miodu, które w innym wypadku byłyby nieosiągalne.
W swoim tekście wspomniałem także, że miodowód
jest sprzymierzony z ratelem (in. miodożer — przyp. tłum.), jednym z tzw.
kochanych głuptasów, który stał się internetowym memem. O tym, że
miodowody wskazują ratelom drogę do pszczelich uli pierwszy raz usłyszałem w dzieciństwie, ale od tego czasu wielokrotnie słyszałem to z różnych stron. Widziałem
nawet film dokumentalny pokazujący ich współdziałanie.
Najwyraźniej nie tylko ja. Kiedy umieściłem na
Tweeterze informację o swoim tekście poświęconym
miodowodowi, Joe Hanson odpowiedział: „Typowy wspólnik ratela."
Wikipedia, źródło wszelkiej wiedzy, podaje: „[Miodowód] jest także
dobrze znany z tego, że na terenach wschodniej Afryki wskazuje ratelom
usytuowanie pszczelich uli." A dla tych, którzy kręcą nosem na Wikipedię — fakt ten potwierdza wiarygodny podręcznik poświęcony afrykańskim ptakom
oraz seria filmów dokumentalnych Davida Attenborougha „Życie ptaków".
Niestety informacje te są nieprawdziwe.
Wyjaśniła mi to Claire
Spottiswoode, autorka
najnowszego artykułu poświęconego miodowodom. Nawet wiedząc, że ptaki te
łączą siły z ludźmi, Spottiswoode powiedziała: „Nie ma przekonującego
dowodu na to, że miodowody kiedykolwiek pomogły ratelom". Zmieszałem się
po tej uwadze, a moje wspomnienia z dzieciństwa zaskomlały cicho. Spottiswoode
kontynuowała: "Mogłeś obejrzeć filmik z YouTube, na którym miodowód
pomaga ratelowi, ale tylko pozornie — obawiam się, że była to ustawka z wypchanym miodowodem i oswojonym ratelem!"
Wstydźcie się! Przeklinam was, ludzie robiący
filmy dokumentalne pod publiczkę!
Podania o miodowodach-przewodnikach sięgają 1785
roku, kiedy to człowiek o nazwisku Anders Sparrman usłyszał tę historię od
lokalnych mieszkańców. Nigdy nie zaobserwował takiego zachowania na własne
oczy. Podobnie jak nikt przed, ani nikt po nim. W 1990 roku trzej ornitolodzy — Dean,
Siegfried i Macdonald — napisali artykuł obalający historię o miodowodach/ratelach. W artykule napisali: „Przyrodnicy i biolodzy byli aktywni w Afryce od ponad
200 lat. Według naszej wiedzy w tym czasie żaden biolog czy przyrodnik, amator
czy profesjonalista, nie zaobserwował, jak miodowód duży doprowadza ratela do
ula."
Spottiswoode twierdzi, że od 1990 roku nadal
nie pojawił się żaden dowód potwierdzający ten mit, i to „pomimo
rozległych badań nad ratelami w ich naturalnych siedliskach w Mozambiku".
Możliwe że miodowody śledzą ratele i w ten
sposób trafiają do miodu. Ewentualnie ludzie mogli zaobserwować, jak
miodowody zachowują się podobnie do przewodników w
obecności ratela. Podobnie zachowują się w obecności mangusty i pawiana,
ale ani pierwszy ani drugi ssak nie zareagowały. Pewnego razu Dean odtworzył
trzem ratelom odgłosy, jakie wydaje miodowód; nie zareagowały.
Nikt właściwie nie oczekiwał, że zareagują.
Dean, Siegfried i Macdonald zwracają uwagę, że ratele są w znacznej mierze
zwierzętami nocnymi, mają słaby wzrok i słuch, a poza tym nie wspinają się
zbyt dobrze po drzewach. Gdybym był miodowodem poszukującym ratela, który miałby
mnie doprowadzić do miodu, musiałbym zadowalać się nędznymi resztkami
pozostawionymi przez niego. Ratel ma to oczywiście gdzieś...
Tekst oryginału.
Not Exatly Rocket Science/Discover, 19 września 2011r.
« (Published: 28-09-2011 )
All rights reserved. Copyrights belongs to author and/or Racjonalista.pl portal. No part of the content may be copied, reproducted nor use in any form without copyright holder's consent. Any breach of these rights is subject to Polish and international law.page 2268 |
|