|
Chcesz wiedzieć więcej? Zamów dobrą książkę. Propozycje Racjonalisty: | | |
|
|
|
|
Catholicism » History of Church » General history » The Inquisition
Zagadnienie "czarnej legendy" inkwizycji [3] Author of this text: Adam Marek Bryszkowski
Przypadek chrześcijan, którzy przechodzą na islam, oraz saracenów, którzy po nawróceniu się na chrześcijaństwo, powracają do islamu, a także saracenów, którzy wspieraliby takie poczynania, jest dokładnie taki sam jak przedstawiona we wcześniejszej kwestii sytuacja Żydów oraz osób ponownie przechodzących na judaizm: ta sama kategoria czynu, takie same kary. Formuły wyrzeczenia się błędów. Bernardus Guidonis, „Practica officii Inquisitionis haereticae pravitatis".
Sposób wyrzeczenia się działań na szkodę Kościoła rzymskokatolickiego dokonywanego przez Żydów , którzy zostali aresztowani oraz przyznali się do tego, iż zgrzeszyli niezmiernie przeciwko wierze katolickiej
Modus abjurandi (Klasyczna forma abiurandi) Judeorum (Klasyczna forma: Iudaeorum.) qui deprehensi sunt et confessi se contram fidem catholicam enormiter deliquisse.
Ja, (imię), Żyd, mieszkaniec miejscowości (nazwa), w diecezji (nazwa), postawiony w sądzie przed Wami (imię), inkwizytorem, przyrzekam i przysięgam na księgę Prawa Mojżeszowego przede mną położoną, poprzez położenie na niej mojej ręki oraz ucałowanie jej, że od tego momentu nie będę nakłaniał oraz przekonywał żadnego chrześcijanina do judaizowania, czyli do przestrzegania obrządku żydowskiego, a także nie będę przekonywał ani nakłaniał w jakikolwiek sposób żadnego ochrzczonego Żyda do rejudaizowania, czyli do powrotu do religii żydowskiej oraz do odstąpienia od wiary otrzymanej na chrzcie.
Obiecuję również i przyrzekam na ową księgę Prawa, iż w przyszłości żadnego chrześcijanina, który po odstąpieniu od wiary chrześcijańskiej zachowuje nakazy judaizmu, ani żadnego Żyda, który powrócił do judaizmu, nie będę świadomie podejmować gościną ani przyjmować w moim domu, żadnemu spośród nich nie udzielę również rady, pomocy ani wsparcia, lecz zdemaskuję lub ujawnię ich inkwizytorom do spraw heretyckiego wypaczenia, jeżeli wiedziałbym, iż ktoś z wyżej wspomnianych gdziekolwiek by przebywał; oraz, że uczynię wszystko,co jest w mojej mocy [ 30 ], aby oni zostali schwytani oraz przekazani inkwizytorom.
To wszystko co do jednego przyrzekam pod groźbą kar ustanowionych przeciwko Żydom ponownie wykraczającym przeciwko wyżej wspomnianym (zakazom).
Obiecuję również oraz przyrzekam, że tak będę żyć oraz strzec się i całkowicie powstrzymywać się od bluźnierstw przeciwko Panu Jezusowi, Jego Matce oraz wierze chrześcijańskiej.
Sposób wyrzekania się dokonywanego przez owych, którzy po odrzuceniu żydowskiej perfidii oraz przyjęciu chrztu ponownie przeszli na „rzygowinę" judaizmu
Modus abjurandi (Klasyczna forma: abiurandi) illorum qui conversi a perfidia Judeorum (Forma klasyczna Iudaeorum) ad fidem baptismi redierunt ad vomitum iudaysmi (Forma klasyczna: Iudaismi)
Ja , (imię), mieszkaniec (nazwa miejscowości), w diecezji (nazwa), postawiony w sądzie przed Wami, (imię), inkwizytorem, wobec położonej przede mną przenajświętszej Ewangelii Boga całkowicie wyrzekam się wszelkiej herezji głoszonej przez jakąkolwiek potępioną sektę, w sposób zaś szczególny i wyraźny wyrzekam się obrządku żydowskiej przewrotności, od którego przecież przedtem odszedłem po przyjęciu łaski płynącej z przyjęcia chrztu, a do którego z własnej winy ponownie wróciłem.
Wyrzekam się również wszelkich poglądów głoszonych przez heretyków należących do jakiejkolwiek potępionej sekty, kontaktów z nimi, sprzyjania im, udzielania im gościny oraz bronienia ich, a w sposób szczególny i wyraźny wyrzekam się (wszelkich tego rodzaju związków) z odstępcami od wiary chrześcijańskiej lub ochrzczonymi Żydami przechodzącymi do obrządku, czyli „rzygowiny" judaizmu, pod groźbą kary, która na mocy prawa jest wymierzana osobom popadającym ponownie w wyrzeczoną w sądzie herezję.
Również obiecuję i przyrzekam, że stosownie do moich możliwości [ 31 ] będę demaskować lub ujawniać oraz doprowadzać do schwytania i przekazania [ 32 ] inkwizytorom heretyków należących do jakiejkolwiek potępionej sekty, a w sposób szczególny chrześcijańskich apostatów przechodzących do obrządku żydowskiego oraz ochrzczonych Żydów wracających do rytu i „rzygowiny" judaizmu, a także ich wyznawców, sympatyków, osób udzielających im gościny oraz ich obrońców, gdziekolwiek i kiedykolwiek bym wiedział, iż przebywa tam ktokolwiek spośród wyżej wspomnianych.
Również obiecuję i przyrzekam, iż będę zachowywać, strzec i bronić wiarę katolicką (i tak dalej, jak w przypadku zwykłego sposobu wyrzekania się).
Corollarium
Zagadnienia inkwizytorskich represji i szykan nie można interpretować z punktu widzenia aktywisty lub zwolennika Amnesty International. Inkwizycja jako instytucja wojującego Kościoła rzymskiego była wytworem określonych epok i jako taka powinna też być rozumiana oraz oceniana. W przypadku oceniania i krytykowania inkwizycji oraz inkwizytorstwa moża i należy odwołać się do fundamentów chrześcijaństwa jako religii. Wedle zasad ustanowionych przez założyciela tego systemu religijnego chrześcijaństwo miało być religią dobrowolnego nawrócenia się. Chrześcijaństwo miało koncentrować się na życiu wiecznym oraz eschatologicznym Królestwie Niebieskim. Instrumentalizacja chrześcijaństwa dla celów politycznych oraz ekonomicznych była i jest wyraźnym zaprzeczeniem zamierzeń założyciela.
Podsumowując zagadnienie inkwizycji oraz inkwizytorstwa należy powiedzieć, że gdyby duchowni oraz wyznawcy Kościoła rzymskokatolickiego stosowali się do zaleceń Jezusa z Nazaretu, to z całą pewnością nie doszłoby do pełnienia rozlicznych zbrodni o podłożu religijnym i politycznym. Jednakże sprzeniewierzenie się ideałom założyciela systemu religijnego lub filozficznego i popełnianie skutkiem tego rozlicznych zbrodni i niegodziwości jest niestety nieodłączną przypadłością ludzkiej natury. Jak na razie żaden system religijny lub filozoficzny nie zdołał się uporać z tym problemem, nie można więc wykluczyć, iż rozwiązanie to ma charakter utopijny lub eschatologiczny. Krótka informacja bibliograficzna Leszek Biały, Dzieje inkwizycji hiszpańskiej, Warszawa 1989. Jean-Pierre Dedieu, Inkwizycja, Wrocław, 1993. Eimeric N., Peña F., El manual de los inquisidores (Directorium inquisitorum), Barcelona 1983. Alfonso M. di Nola, Diabeł. O formach, historii i kolejach losu Szatana, a także o jego powszechnej a złowrogiej obecności wśród wszystkich ludów, od czasów starożytnych aż po teraźniejszość, Rozdział pod tytułem: „Żydzi i Cyganie utożsamieni z diabłem. Demonizacja grup etnicznych", Kraków 2000. Joshua Trachtenberg, Diabeł i Żydzi. Średniowieczna koncepcja Żyda a współczesny antysemityzm, Gdynia 1997.
1 2 3
Footnotes: [ 30 ] W tekście łacińskim: posse meum — urzeczownikowiona forma bezokolicznika, będąca cechą łaciny średniowiecznej, przejęta następnie przez języki romańskie [ 31 ] W tekście łacińskim: pro posse meo — urzeczownikowiona forma bezokolicznika, będąca jedną z charakterystyk łaciny średniowiecznej, przejęta następnie przez języki romańskie. (Vide: Poprzedni przypis) [ 32 ] W tekście łacińskim: facere capi et reddi — konstrukcja kauzatywna, polegająca na połączeniu facere z bezokolicznikiem, będąca cechą łaciny średniowieczej, przejęta później przez języki romańskie oraz język angielski. « The Inquisition (Published: 21-08-2003 Last change: 06-09-2003)
All rights reserved. Copyrights belongs to author and/or Racjonalista.pl portal. No part of the content may be copied, reproducted nor use in any form without copyright holder's consent. Any breach of these rights is subject to Polish and international law.page 2630 |
|