Dopiero wtedy projekt ustawy z 1980 roku podanej przez ministra sprawiedliwości, De Ruiter, z Chrześcijańskiej Partii Demokratycznej (CDA) i ministra zdrowia, Ginjaara, z Partii Wolności i Demokracji (VVD), został przyjęty. Rok później powstała Ustawa o przerywaniu ciąży (Wet Afbreking Zwangerschap, "WAZ"). Po piętnastu latach debat i sporów o legalizację przerywania ciąży, prawo to 1.11.1984 weszło w życie.

Trudna sytuacja kobiety mogła być rozwiązana tylko poprzez dokonanie przerwania ciąży. Lekarz powinien ustalić, czy tak rzeczywiście jest i poinformować o innych alternatywach, takich jak adopcja. Poza tym musiał stwierdzić, czy kobieta zgłosiła się do niego z własnej woli a nie została do tego zmuszona. Mógł też odmówić pomocy kobiecie, jeżeli zapewnił jej pomoc innego lekarza. Kobieta miała prawo do ostatecznej decyzji pod warunkiem, że między zgodą na aborcję a jej wykonaniem upłynęło pięć dni. Ten tak zwany „czas odczekiwania" przeznaczony był na podjęcie przez nią ostatecznej decyzji. Aborcja mogła być wykonana tylko w szpitalach i klinikach, które były do tego uprawnione. Aborcja mogła być przeprowadzona tylko w sytuacji, kiedy płód nie utrzymałby się przy życiu poza ciałem matki. Początkowo było to 24 tygodnie a obecnie jest maksymalnie 21 tygodni od ostatniej menstruacji. Aborcja pozostała w kodeksie karanym jako karalna w sytuacji, kiedy wyżej wymienione warunki nie zostały spełnione. Problem finansowania aborcji z ubezpieczenia zdrowotnego został rozwiązany rok później, poprzez podciągnięcie jej pod specjalne koszty chorobowe. W listopadzie 2004 roku „czas odczekiwania" przestał być wymaganym aspektem przy zabiegu aborcyjnym.

Motywy aborcji mogą być następujące:

ˇ zdrowie i życie matki
Dotyczy to kobiet, których zdrowie i życie jest zagrożone i przerwanie ciąży daje szansę na wyraźną poprawę.

ˇ Psychiczne
Kontynuacja ciąży oznacza bezpośrednie i poważne zagrożenie dla zdrowia matki ze względu na jej stan psychiczny. W tym wypadku chodzi tu o kobiety w ciężkiej depresji, z psychozami czy też skłonnościami do samobójstwa. Kobieta taka wymaga specyficznego leczenia i lekarstw, co samo w sobie jest negatywne dla płodu.

ˇ etyczne lub kryminalne
Tutaj zalicza się wszystkie te ciąże, które powstały w wyniku gwałtu, cudzołóstwa lub wykorzystania seksualnego nieletnich lub kobiet niepełnosprawnych psychicznie.

ˇ Społeczne
Niepożądana ciąża oznacza utrudnienie i przeszkodę w społecznych relacjach. Chodzi tu między innymi o ciąże pozamałżeńskie lub trudne sytuacje finansowe lub życiowe.

ˇ Aborcja na prośbę oparta na stwierdzeniu, że kobieta sama decyduje o swoim brzuchu.

Obecnie w Holandii 108 szpitali i 18 klinik posiada zezwolenie na zabiegi aborcyjne, przy tym większość z nich przeprowadza się w klinikach (95%). Tabletka aborcyjna jest w Holandii dostępna od lutego 2000 i może ona być użyta do 49 dni od ostatniej miesiączki. W 2005 wykonano w Holandii 32.982 aborcje. Biorąc pod uwagę liczbę zamieszkałych kobiet w Holandii w wieku między 15 a 45 wiekiem oznacza to, że 8,6 kobiet na 1000 dokonało aborcji. Większość aborcji przeprowadzane jest u kobiet pochodzących z krajów pozaeuropejskich, takich jak Antyle czy Republiki Surinamu. Rośnie liczba przerywanych ciąż u Marokanek i Turczynek. Dzięki ogólnie dostępnej antykoncepcji i uświadamianiu procent nastolatek przerywających ciążę jest malejący. Młodociane Turczynki i Marokanki coraz częściej decydują się na aborcję. Około połowa kobiet, które decydują się na aborcję posiada już dzieci. Wśród kobiet przerywających ciążę 23% jest mężatkami, 18% mieszka razem z partnerem, 50% mieszka osobno lub z rodzicami i 9% jest rozwiedzionych. Częstym powodem aborcji jest nieskuteczna antykoncepcja.

Decyzja o przerwaniu ciąży nigdy nie jest łatwa do podjęcia dla danej kobiety. Około 10% kobiet długo jeszcze po zabiegu ma poczucie winy lub depresję.

"Dyskusja o aborcji będzie trwała jeszcze długo, bo dla każdej kobiety emocjonalnie nie jest to łatwa decyzja. Jeżeli w swoim czasie nie dokonałabym aborcji, miałabym w tej chwili jeszcze jednego syna. Wiedząc jak jestem szczęśliwa z moimi dwoma młodszymi mogę tylko żałować, że zniszczyłam szansę jego istnienia. Mimo wszystko jestem ostatnią, która sprzeciwiałaby się bezpiecznej i legalnej aborcji. Decydującym jest fakt, że kobieta zawsze sama powinna dysponować swoim własnym ciałem. To nie jest specyficzne prawo kobiece, ale prawo ludzkie, bo od tego zależy jakość życia" (Emma Brunt, Okupacja kliniki Bloemenhove).

Źródła:

Książki:
1. Jan de Bruijn Geschiedenis van de abortus in Nederland (Historia aborcji w Holandii), Amsterdam 1979.
2. Vilan van de Loo De vrouw beslist: de tweede feministische golf in Nederland (Kobieta decyduje: druga feministyczna fala w Holandii), 2005.

Artykuł:
1. Emma Brunt Bezetting van Bloemenhove: de triomf van vrouwelijk verzet (Okupacja Bloemenhove: triumf protestu kobiecego), Opzij 2000

Strony internetowe:
1. Holendrskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych .
2. Aborcja w faktach i cyfrach.
3. D 66.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Idźcie, tylko, broń Boże, nie rozmnażajcie się Aborcja w czasach Chrystusa

Comment on this article..   See comments (9)..

Send text to e-mail address..

Print-out version..    PDF    MS Word

Ilona Boska Korespondentka z Holandii współpracująca z Racjonalistą  Number of texts in service: 17  Show other texts of this author  Number of translations: 3  Show translations of this author  Newest author's article: Fitna: ocalić Europę