Programy ekonomiczne polskich partii politycznych merytorycznie dążą do poziomu programu Samoobrony. Wszystkie te programy ograniczają się do chęci wykorzystania rezerw walutowych państwa. Samoobrona stwierdza to wprost, PiS ukrywa to w chęci pobudzania budownictwa mieszkaniowego, PO pod zastaw rezerw walutowych chce sfinansować swój program. Jest tylko jedna rzecz gorsza od partii, która zdobywszy władzę nie ma programu, który by chciała realizować. Jest to partia, która po zdobyciu władzy chce realizować program, który doprowadzi kraj do kryzysu. Może się to stać kolejnym powodem do krytyki świata polityki. Warto jednak zwrócić uwagę, że reaganizm, thatcheryzm czy blairyzm ze wszystkimi ich zaletami i wadami, powstały najpierw w środowiskach elit intelektualnych. Dopiero później zostały przejęte i wprowadzone w życie przez polityków. Żenująco niski poziom programów wyborczych partii, jak i debaty publicznej, jest w dużej mierze odbiciem poziomu elit intelektualnych. Ostrej krytyce, i słusznie, jest poddawana partia rządząca, której pomysł na rządzenie ogranicza się do sprzeciwu wobec „wykształciuchów". Sam sprzeciw jeszcze do niczego nie doprowadził. Nie może to jednak być uzasadnieniem dla przekonania, że elity intelektualne istnieją same dla siebie. Muszą one wykazać swoją użyteczność dla społeczeństwa, aby społeczeństwo je akceptowało. Sposobem na to może być podanie rozwiązań problemów w odczuciu społeczeństwa najważniejszych. Każdy potrafi rozprawiać o przeszłości czy moralności. Stworzenie sensownego programu ekonomicznego jest dużo trudniejsze.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Jesteśmy tak durni jak to tylko możliwe Duński model państwa dobrobytu

Comment on this article..   See comments (23)..

Send text to e-mail address..

Print-out version..    PDF    MS Word