|
Chcesz wiedzieć więcej? Zamów dobrą książkę. Propozycje Racjonalisty: | | |
|
|
|
|
Science »
Do czego służy żaba Author of this text: Bernard Korzeniewski
Organizmy żywe są często porównywane do skomplikowanych urządzeń i mechanizmów skonstruowanych przez człowieka — zegarów, maszyn parowych,
komputerów, robotów … . Weźmy na przykład samochód i żabę. Samochód składa
się z części i podzespołów, które pełnią konkretne, jasno określone
funkcje. Zadaniem silnika jest napędzanie samochodu, koła odpowiadają za
toczenie się po podłożu, wał napędowy przenosi napęd z silnika na koła,
kierownica służy nadawaniu kierunku jazdy, nadwozie, między innymi, mieści w sobie pasażerów, skrzynia biegów … itd. Każdy z tych funkcjonalnych układów
złożony jest z mniejszych podzespołów i części. Silnik zawiera między
innymi tłoki i świece zapłonowe, świece zapłonowe składają się z mniejszych jeszcze elementów. Ich struktura i funkcja mają jasno określony
cel — zostały wszak zaplanowane przez inżynierów. Z organizmami żywymi jest podobnie. Składają się one z układów
organów i poszczególnych organów, które realizują jasne, ściśle określone
funkcje. Serce pompuje krew, która, przy pomocy reszty układu krwionośnego,
rozprowadza po całym organizmie substancje odżywcze i tlen. Mózg steruje
obecnym i planuje przyszłe zachowanie się organizmu. Bierze w tym udział w zasadzie cały układ nerwowy; dodatkowo, narządy zmysłów (receptory) zbierają
dane z otoczenia, a mięśnie szkieletowe (efektory) wprowadzają dyrektywy mózgu w życie. Układ pokarmowy służy pobieraniu, trawieniu i przyswajaniu pokarmu.
Wszystkie układy narządów i same narządy składają się z części i podzespołów, które realizują usługowe, podrzędne funkcje — wystarczy
obejrzeć sobie anatomiczny przekrój nerki lub mózgu i zapoznać się z mechanizmami ich działania. Struktura i funkcja wszystkich narządów opiera się
na żywych komórkach — specyficznych dla poszczególnych narządów i tkanek
(często tak różnych jak komórka nabłonka, neuron lub komórka mięśniowa).
Większość komórek zawiera organelle — jądro komórkowe, mitochondria,
retikulum endoplazmatyczne itp., a także kompleksy makromolekularne, np.
cytoszkielet lub rybosomy służące do syntezy białek. Generalnie rzecz biorąc,
organizmy żywe są znacznie bardziej złożone od samochodu i posiadają więcej
poziomów hierarchii struktury i funkcji, jednak ogólne zasady ich organizacji
wydają się być do pewnego stopnia analogiczne.
Problem pojawia się, kiedy zapytamy o naczelną funkcję samochodu oraz
ustrojów żywych, na przykład żaby. W przypadku samochodu odpowiedź jest
oczywista — został on celowo skonstruowany dla szybkiej i wygodnej lokomocji
ludzi. No dobrze, ale do czego służy żaba? Zaskakująco wiele osób nie zna
poprawnej odpowiedzi na to pytanie.
Jedna ze, zdawałoby się, w sposób oczywisty nasuwających się możliwości
brzmi: naczelnym celem żaby jest utrzymanie integralności swojej struktury i funkcji w otaczającym środowisku, czyli, mówiąc potocznie, przeżycie,
kontynuacja swego istnienia w (relatywnie) nienaruszonym stanie. Przecież
serce, mózg, wątroba czy nerki służą podtrzymaniu żywotności i funkcjonowania wszystkich innych organów w organizmie żywym, a więc — w rezultacie — funkcjonowaniu i przeżyciu całego organizmu. Sprawa zdaje się
wyglądać całkiem podobnie w przypadku samochodu [ 1 ] — wszystkie jego części i podzespoły są podporządkowane sprawnemu
funkcjonowaniu całości, a np. odporność na rdzewienie lub odkształcenia
mechaniczne — utrzymywaniu swojej struktury i funkcji w czasie. Czy jednak
rzeczywiście naczelnym zadaniem samochodu jest uchronienie się od rdzewienia i rozpadu w ciągu kilku (dziesiątek) lat [ 2 ]?
Oczywiście, jak zostało to powiedziane powyżej, nie jest to nadrzędna, główna
funkcja samochodu, choć niewątpliwie, aby samochód był w stanie (sprawnie)
jeździć, musi on także utrzymać swoją integralność strukturalną i funkcjonalną. Fakt ten sugeruje, że to samo dotyczy organizmów żywych -
aby mogły one wykonywać swoje naczelne zadanie, jakiekolwiek by ono nie było,
muszą, przez jakiś czas przynajmniej, powstrzymać swoje ciało od utraty
funkcji i rozpadu. Jednakże, realizacja tego podrzędnego celu zawsze wcześniej
czy później zawodzi. Ostatecznie przecież każdy organizm żywy (w tym żaba) w końcu ginie, z przyczyn „naturalnych" (starość), co w przyrodzie zdarza
się raczej rzadko, lub w wyniku wpływów otoczenia (drapieżniki, pasożyty,
czynniki klimatyczne, zdarzenia losowe).
Może zatem żaby służą całemu ekosystemowi, w którym żyją, na
przykład bocianom za pokarm? W potocznym znaczeniu zapewne można tak powiedzieć.
Jednakże w biologiczno-funkcjonalno-ewolucyjnym sensie powyższe stwierdzenie z pewnością mija się z prawdą. Żaba nie jest celowo nakierowana na to, aby żywiły
się nią bociany. Nie garnie się, aby zostać ich pokarmem. Wprost przeciwnie — ochronne ubarwienie żaby utrudnia bocianom jej znalezienie, a w razie
potrzeby ucieka ona przed drapieżnikiem. W trakcie ewolucji biologicznej żaby
przez tysiące i miliony lat specjalizowały się w tej funkcji. Co
powiedzielibyśmy o samochodzie, który ucieka przed swoim właścicielem? Czy
twierdzilibyśmy, że jest on celowo nakierowany na bycie jego pojazdem? Z pewnością z punktu widzenia żaby jej naczelnym celem nie jest bycie zjedzoną przez
bociana.
Co jest zatem naczelnym zadaniem żaby? Do czego, w ostatniej instancji,
ona służy? Odpowiedź na to pytanie jest analogiczna, jak w przypadku
wszystkich innych organizmów żywych. Żaba
służy do produkcji żab. Gwoli ścisłości dodać należy, iż chodzi tu o możliwie dużą liczbę żabiego potomstwa jak najbardziej podobnego do żaby
rodzicielskiej, a raczej — do pary żab rodzicielskich. Cała struktura i funkcja żaby jest ultymatywnie nakierowana na realizację tego celu. Cała
ewolucja biologiczna żaby (a wcześniej jej przodków) miała za punkt
odniesienia wyłącznie usprawnienie wykonywania tego zadania. Oczywiście, w czasie życia osobniczego rozmaite podrzędne cele i funkcje są konieczne do
realizacji celu nadrzędnego. Dotyczy to odpowiedniego działania komórek, narządów i ich układów, utrzymania homeostazy wewnętrznej, zachowania integralności
strukturalnej i funkcjonalnej, w końcu — przeżycia w dobrej kondycji
zdrowotnej. Dotyczy to także uniknięcia bycia zjedzoną przez bociana. Jednakże,
wszystkie te zadania są bezwzględnie podporządkowane celowi nadrzędnemu -
reprodukcji, powielaniu swojej własnej tożsamości w możliwie dużej ilości
kopii.
Różne organizmy posiadają rozmaite strategie rozrodcze. Jedne
nastawiają się na jednokrotną produkcję maksymalnej ilości potomstwa,
inwestując w to całą posiadaną energię i substancje odżywcze, a potem giną.
Inne, przeciwnie, wielokrotnie wydają ograniczoną ilość potomstwa, każdorazowo
przeznaczając na ten cel jedynie część zgromadzonych zasobów
energetycznych. W obu przypadkach widać jednak priorytet rozmnażania nad
kontynuacją swojego istnienia. Łososie, na przykład, odbywają długotrwałą i męczącą wędrówkę z morza w górę rzek i strumieni, narażając się
przy tym na ataki drapieżników, po czym odbywają gody i giną z wyczerpania.
Samce jeleni i pawi w celu maksymalizacji sukcesu rozrodczego wytwarzają poroże i odbywają walki na rykowisku lub produkują barwny, niefunkcjonalnie wielki
ogon. W obu przypadkach „marnują" olbrzymie ilości energii, osłabiają
organizm, narażają się na ataki drapieżników i tak dalej.
Ta dążność do produkcji potomstwa w świecie organizmów żywych nie
ma przy tym nic wspólnego ze „wzniosłymi" motywacjami, na przykład miłością
rodzicielską, obecnymi u człowieka. Tego rodzaju interpretacje są
antropomorfizmami. Można rozczulać się nad lwicą opiekującą się swoimi młodymi,
ale trudno już to odnieść do przypadku, kiedy nowy samiec lwa opanowawszy
stado zabija całe potomstwo swojego poprzednika. U pewnego gatunku roztocza (Acarophenax tribolii) młode osobniki, samiec i kilkanaście samic,
wylęgają się z jaj w ciele swojej matki. Odżywiają się one, zjadając ją
od środka. Po pewnym czasie samiec, nie opuszczając martwego już zewłoka
swej rodzicielki, kopuluje z każdą ze swych niedojrzałych jeszcze sióstr i wkrótce zdycha. Po osiągnięciu dorosłości młode samice wydostają się z ciała matki tylko po to, aby za parę miesięcy zostać zjedzonymi przez swoje
własne potomstwo [ 3 ]. Z punktu widzenia moralności ludzkiej mamy tu do czynienia z kanibalizmem,
kazirodztwem, pedofilią, deprawacją, czy wręcz gwałtem na nieletnich,
masochizmem, a rzecz cała zatrąca jeszcze o nekrofilię i sutenerstwo. Trudno o jaskrawszy przykład obrazujący tezę, że dążność do reprodukcji w przyrodzie jest amoralna w swej istocie i nie poddaje się typowo ludzkim osądom.
Ciekaw jestem, jak opisany przypadek koresponduje, w ich własnej opinii, z poglądami
zwolenników „inteligentnego projektu". Zaiste, perwersyjny i obsceniczny
musiałby to być intelekt ...
Wszystkie powyższe uwagi w dużej części nie dotyczą człowieka, który
nie jest już istotą tylko biologiczną. Praktycznie nikt spośród ludzi nie płodzi
maksymalnej możliwej ilości potomstwa, a wielu, np. księża, artyści,
naukowcy, w ogóle powstrzymuje się od rozrodu. Po prostu człowiek wszedł już w swoim rozwoju ponad czysto biologiczny, a mianowicie na psychiczny, socjalny i kulturowy poziom rzeczywistości. Motywacje psychiczno-kulturowe są w stanie,
przynajmniej częściowo, przezwyciężyć czysto biologiczny imperatyw możliwie
szerokiego rozprzestrzeniania swoich genów.
Podsumowując, nadrzędnym celem żaby (tak jak każdego żywego
organizmu) nie jest utrzymanie wewnętrznej homeostazy oraz integralności
struktury i funkcji. Nie jest nim przeżycie możliwie długo w swoim naturalnym
środowisku. Nie jest nim tym bardziej altruistyczne służenie za pokarm drapieżnikom
lub pasożytom. Nie jest także, tak jak w przypadku samochodu, wykonywanie
jakiejś użytecznej funkcji dla ludzi (na przykład dostarczanie udek
Francuzom). Jest nim wyłącznie czysto „samolubne" dążenie do wytwarzania
możliwie dużej ilości możliwie podobnego do niej potomstwa. Mówiąc krótko:
żaba służy do produkcji żab.
Artykuł ten został
zainspirowany dyskusją, jaka miała miejsce podczas konferencji „Język i technologia. Wątki lemowskie w filozofii kultury i nauki", Łódź 2008.
Footnotes: [ 1 ] Są też bardzo istotne różnice.
Samochód nie jest strukturą dyssypatywną daleko odsuniętą od równowagi
termodynamicznej. Nie ma cybernetycznych mechanizmów regulacyjnych (przede
wszystkim sprzężeń zwrotnych ujemnych), w tym mechanizmów samonaprawczych, celowo nakierowanych na utrzymanie wewnętrznej homeostazy.
Przez jego „ciało" nie płynie nieprzerwany strumień materii, energii i informacji. Nie jest on zdolny do wzrostu i zmiany swej formy w ciągu „życia". [ 2 ] Był kiedyś taki dowcip,
że Polonez to najbardziej ekologiczny samochód świata, ponieważ po pięciu latach ulega biodegradacji. [ 3 ] Przykład ten zaczerpnąłem z doskonałej książki: „Światełko mydliczki", George C. Williams, CIS, Warszawa 1997. « (Published: 24-05-2008 )
Bernard KorzeniewskiBiolog - biofizyk, profesor, pracownik naukowy Uniwersytetu Jagielońskiego (Wydział Biochemii, Biofizyki i Biotechnologii). Zajmuje się biologią teoretyczną - m.in. komputerowym modelowaniem oddychania w mitochondriach. Twórca cybernetycznej definicji życia, łączącej paradygmaty biologii, cybernetyki i teorii informacji. Interesuje się także genezą i istotą świadomości oraz samoświadomości. Jest laureatem Nagrody Prezesa Rady Ministrów za habilitację oraz stypendystą Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej. Jako "visiting professor" gościł na uniwersytetach w Cambridge, Bordeaux, Kyoto, Halle. Autor książek: "Absolut - odniesienie urojone" (Kraków 1994); "Metabolizm" (Rzeszów 195); "Powstanie i ewolucja życia" (Rzeszów 1996); "Trzy ewolucje: Wszechświata, życia, świadomości" (Kraków 1998); "Od neuronu do (samo)świadomości" (Warszawa 2005), From neurons to self-consciousness: How the brain generates the mind (Prometheus Books, New York, 2011). Private site
Number of texts in service: 41 Show other texts of this author Newest author's article: Istota życia i (samo)świadomości – rysy wspólne | All rights reserved. Copyrights belongs to author and/or Racjonalista.pl portal. No part of the content may be copied, reproducted nor use in any form without copyright holder's consent. Any breach of these rights is subject to Polish and international law.page 5898 |
|