Ostatni powód ma charakter praktyczny, a oba ostatnie wskazują na antropologiczną rolę Boga. W tym sensie rozumiem zdanie „gdyby nawet Boga nie było, to trzeba by go wymyślić". W ogóle w teologicznej myśli chrześcijańskiej dostrzegam coraz silniejszy kierunek argumentacji natury antropologicznej na rzecz Boga, mianowicie Bóg jest potrzebny człowiekowi — w domyśle, aby się lepiej czuł, a mniej ważne czy istnieją argumenty bardziej zasadnicze.

Elementem magicznego postrzegania rzeczywistości jest wiara w cuda i dla wielu rzekome cuda są ważnym uzasadnieniem trwania w wierze. Trzeba stwierdzić, że cuda kochały i kochają wszystkie religie. W końcu II w. n.e., kiedy chrześcijaństwo zaczęło być postrzegane w starożytnym Rzymie jako konkurencyjne względem ówczesnych wierzeń, miała miejsce rywalizacja na cuda, aby udowodnić, która religia jest lepsza. Nic z tego nie wyszło, bo cuda dowodzono po obu stronach. Z cudami jest ten kłopot, że zawsze wydarzają się w przeszłości i nie można ich według kryteriów naukowych ani udowodnić, ani powtórzyć, a najważniejszym rodzajem cudów są niespodziewane uzdrowienia, które zawsze będą się zdarzały, bo wynikają ze złożoności ustroju biologicznego. Na przełomie II i III wieku Filostratos pisze dzieło „Żywot Apoloniusza z Tyany", w którym przeciwstawia oświeconego Apoloniusza praktykującego ówczesne wierzenia, szarlatańskim sztuczkom apostołów Piotra i Pawła. Trzeba było stu lat, aby biskup Euzebiusz z Cezarei replikował dziełem „Przeciw żywotowi Apoloniusza".

7. Epilog

Przeszedłem długą drogę. Od bardzo wierzącego do niewierzącego racjonalisty. Stało się tak, bo za dużo i samodzielnie rozmyślałem nad tym. Zaczęło się od krytycznych wątpliwości odnośnie niektórych dogmatów chrześcijaństwa, postrzeganych jako dziwne modyfikacje konsekwentnego monoteizmu w judaizmie. Uruchomiony proces dociekań nad istotą religii doprowadził mnie do racjonalizmu.

8. Wykorzystane materiały ułożone w subiektywnej kolejności ważności

• Biblia Tysiąclecia.
• Instytut Religioznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego, Religie starożytnego Bliskiego Wschodu, praca zbiorowa pod redakcją Krzysztofa Pilarczyka i Jana Drabiny, w tym:
  • Andrzej Ćwiek, Religia Egiptu,
  • Arkadiusz Sołtysiak, Religie Mezopotamii,
  • Piotr Taracha, Religie Anatolii Hetyckiej,
  • Andrzej Mrozek, Religie Palestyny, Syrii i Arabii,
  • Krzysztof Pilarczyk, Religia Izraela,
  • Arkadiusz Baron, Henryk Pietras, Chrześcijaństwo.
• Geza Vermes, Kto był kim w czasach Jezusa.
• Geza Vermes, Jezus Żyd. Ewangelia w oczach historyka.
• Kamal Salibi, Kim był Jezus. Spisek w Jerozolimie.
• Richard Dawkins, Bóg urojony.
• Marc Stern, Co to jest Judaizm.
• Angelo Scarabel, Islam.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Ile kosztuje wykształcenie teologa? Znaturalizujmy estetykę

Comment on this article..   See comments (17)..

Send text to e-mail address..

Print-out version..    PDF    MS Word