U: A wychodząc?

D: Z perspektywy religioznawstwa, ta sprawa wygląda nieco inaczej. Otóż wiadomo, że Ewangelie były w taki sposób pisane, aby „spełniały" się w nich starotestamentowe proroctwa, w przeciwnym razie nie byłyby wiarygodne dla ówczesnych wierzących. I w tym przypadku zachodzi ta sama zależność: historia z Judaszem i jego „zdradą" została wymyślona po to, aby się mogło „spełnić" proroctwo Jeremiasza. A oto fragment, który to potwierdza: „Arcykapłani zaś wzięli srebrniki i orzekli: "Nie wolno kłaść ich do skarbca świątyni, bo są zapłatą za krew". Po odbyciu narady kupili za nie Pole Garncarza, na grzebanie cudzoziemców. Dlatego pole to aż po dziś dzień nosi nazwę Pole Krwi. Wtedy spełniło się to, co powiedział prorok Jeremiasz: „Wzięli trzydzieści srebrników, zapłatę za Tego, którego oszacowali synowie Izraela. I dali je za Pole Garncarza, jak mi Pan rozkazał". (Mt 27,6-10).

Widocznie nikt się wtedy nie przejmował tym, że ta historia jest absurdalna w kontekście boskich atrybutów, wszechmocy i wszechwiedzy: żaden czyn bożego stworzenia i żadne wydarzenie na ziemi nie może zajść bez bożej woli i wiedzy. Co zresztą sam Bóg wielokrotnie w Biblii przypomina i co jednoznacznie potwierdza zachowanie Jezusa. Jeśli więc człowiek jest czemuś winien, to jego Bóg, który to zaplanował nieskończenie wcześniej — również jest winny i to w nieporównywalnie większym stopniu. Jeśli nie masz dodatkowych pytań, dziękuję.

Na tym muszę zakończyć w dniu dzisiejszym. Niestety, prócz intelektualnych przyjemności mam jeszcze egzystencjalne obowiązki w stosunku do najbliższych. Jak to zresztą w życiu bywa. Bowiem „nie samym naprawianiem świata człowiek żyje", że tak pozwolę sobie sparafrazować znaną ewangeliczną mądrość.

Comment on this article..   See comments (12)..

Send text to e-mail address..

Print-out version..    PDF    MS Word