Protokół nr 11 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności dotyczący przekształcenia mechanizmu kontrolnego ustanowionego przez Konwencję sporządzony w Strasburgu dnia 11 maja 1994 r.

(Protokół nie wszedł w życie (wymagana ratyfikacja wszystkich państw-stron Konwencji)

Państwa-Członkowie Rady Europy, sygnatariusze niniejszego Protokołu do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, podpisanej w Rzymie 4 listopada 1950 roku (zwanej dalej „Konwencją"),

uznając pilną potrzebę przekształcenia mechanizmu kontrolnego ustanowionego przez Konwencję w celu zachowania i polepszenia skuteczności ochrony praw człowieka i podstawowych wolności, głównie z powodu wzrostu liczby skarg i liczby członków Rady Europy,

uznając w konsekwencji za pożądaną zmianę niektórych postanowień Konwencji w celu w szczególności zastąpienia istniejącej Europejskiej Komisji i Trybunału Praw Człowieka przez nowy Trybunał działający permanentnie,

mając na uwadze Rezolucję nr 1 uchwaloną na Europejskiej Konferencji Ministerialnej Praw Człowieka, która odbyła się w Wiedniu 19 i 20 marca 1985 r.,

mając na uwadze Zalecenie 1194 (1992) uchwalone przez Zgromadzenie Konsultatywne Rady Europy 6 października 1992 r.,

mając na uwadze decyzję w sprawie reformy mechanizmu kontrolnego Konwencji podjętą przez Szefów Państw-Członków Rady Europy w Deklaracji Wiedeńskiej z 9 października 1993 r.,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1

Obecny tekst Rozdziałów II do IV Konwencji (artykuły 19-56) oraz Protokołu nr 2 o nadaniu Europejskiemu Trybunałowi Praw Człowieka kompetencji do wydawania opinii doradczych, zastępuje się przez następujący Rozdział II Konwencji (artykuły 19-51):

Artykuł 19
Utworzenie Trybunału

W celu zapewnienia przestrzegania zobowiązań wynikających dla Wysokich Układających się Stron z Konwencji i jej Protokołów tworzy się Europejski Trybunał Praw Człowieka zwany dalej „Trybunałem".
Działa on permanentnie.

Artykuł 28
Uznanie niedopuszczalności skargi przez Komitety

Komitet może, na zasadzie jednomyślności, uznać za niedopuszczalną lub skreślić z listy spraw skargę indywidualną wniesioną na podstawie art. 34, jeśli decyzja taka może zostać podjęta bez dalszego rozpatrywania. Decyzja jest ostateczna.

Artykuł 29
Decyzje Izb o dopuszczalności i meritum skargi

1. Jeśli żadna decyzja nie została podjęta na podstawie art. 28, decyzję w sprawie dopuszczalności i meritum skargi indywidualnej wniesionej w trybie art. 34 podejmuje Izba.

2. W sprawie dopuszczalności i meritum skarg wniesionych przez państwa w trybie art. 33 decyduje Izba.

3. Decyzję w sprawie dopuszczalności skargi podejmuje się odrębnie, chyba że Trybunał, w wyjątkowych przypadkach, postanowi inaczej.

Artykuł 34
Skargi indywidualne

Trybunał może przyjmować skargi każdej osoby fizycznej, organizacji pozarządowej lub grupy osób, która uważa, że stała się ofiarą naruszenia przez jedną z Wysokich Układających się Stron praw zawartych w Konwencji lub jej Protokołach. Wysokie Układające się Strony zobowiązują się nie przeszkadzać w żaden sposób skutecznemu wykonywaniu tego prawa.

Artykuł 35
Warunki dopuszczalności

1. Trybunał może rozpatrywać sprawę dopiero po wyczerpaniu wszystkich środków odwoławczych przewidzianych prawem wewnętrznym, zgodnie z powszechnie uznanymi zasadami prawa międzynarodowego, i jeśli sprawa została wniesiona w ciągu sześciu miesięcy od daty podjęcia ostatecznej decyzji.

2. trybunał nie rozpatruje żadnej skargi indywidualnej wniesionej w trybie artykułu 34, która:

a) jest anonimowa lub
b) jest co do istoty identyczna ze sprawą już rozpatrzona przez Trybunał lub ze sprawą,która została poddana innej międzynarodowej procedurze dochodzenia lub rozstrzygnięcia, i jeśli skarga nie zawiera nowych, istotnych informacji.

3. Trybunał uznaje za niedopuszczalną każdą skargę indywidualną wniesioną w trybie artykułu 34, jeśli uważa, że skarga nie daje się pogodzić z postanowieniami Konwencji lub jej Protokołów, jest w sposób oczywisty nieuzasadniona lub stanowi nadużycie prawa do skargi.

4. Trybunał odrzuca każdą skargę, którą uzna za niedopuszczalną w myśl niniejszego artykułu. Trybunał może tak zadecydować w każdej fazie postępowania.

Artykuł 37
Skreślenie skargi

1. Trybunał może w każdej fazie postępowania zdecydować o skreśleniu skargi z listy spraw, jeżeli okoliczności prowadzą do wniosku, że:
a) skarżący nie podtrzymuje swej skargi, lub
b) spór został już rozstrzygnięty, lub
c) z jakiejkolwiek innej przyczyny ustalonej przez Trybunał nie jest uzasadnione dalsze rozpatrywanie skargi.

Jednakże Trybunał kontynuuje rozpatrywanie skargi, jeśli wymaga tego poszanowanie praw człowieka w rozumieniu Konwencji i jej Protokołów.

2. Trybunał może podjąć decyzję o ponownym wpisaniu skargi na listę spraw, jeśli uzna, że okoliczności uzasadniają takie postępowanie.

Artykuł 38
Kontradyktoryjne rozpatrywanie skargi i procedura polubownego załatwiania

1. Jeśli Trybunał uzna skargę za dopuszczalną:
a) kontynuuje kontradyktoryjne rozpatrywanie sprawy z udziałem przedstawicieli stron i, jeśli zachodzi potrzeba, podejmuje dochodzenie, a zainteresowane państwa udzielą dla jego skutecznego przeprowadzenia wszelkich niezbędnych ułatwień;
b) pozostaje on do dyspozycji zainteresowanych stron celem polubownego załatwienia sprawy na zasadach poszanowania praw człowieka w rozumieniu Konwencji i jej Protokołów.

2. Postępowanie prowadzone w trybie ustępu 1. b jest tajne.

Artykuł 39
Polubowne załatwienie

Jeśli zdołano doprowadzić do polubownego załatwienia sprawy, Trybunał skreśla skargę z listy spraw w formie decyzji, która ogranicza się do krótkiego przedstawienia faktów i przyjętego rozwiązania.

Artykuł 40
Publiczna rozprawa i dostęp do dokumentów

1. Rozprawa jest publiczna, chyba że Trybunał zdecyduje inaczej ze względu na wyjątkowe okoliczności.

2. Dokumenty złożone u Szefa Kancelarii są publicznie dostępne, chyba że Prezes Trybunału zdecyduje inaczej.

Artykuł 41
Słuszne zadośćuczynienie

Jeśli Trybunał orzeka, że nastąpiło naruszenie Konwencji lub jej Protokołów, oraz jeśli prawo wewnętrzne Wysokiej Układającej się Strony pozwala tylko na częściowe usunięcie konsekwencji tego naruszenia, Trybunał przyznaje pokrzywdzonej stronie, zależnie od okoliczności, słuszne zadośćuczynienie.

Artykuł 42
Wyroki Izb

Wyroki Izb stają się ostateczne zgodnie z postanowieniami artykułu 44 ust. 2.

Artykuł 46
Moc obowiązująca oraz wykonanie wyroków

1. Wysokie Układające się Strony zobowiązują się do podporządkowania się ostatecznym wyrokom Trybunału we wszystkich sprawach, w których są stronami.

2. Ostateczny wyrok Trybunału przekazuje się Komitetowi Ministrów, który czuwa nad wykonaniem.

Stan prawny na dzień 1 stycznia 1995 r.

Liczba ratyfikacji: 3

Rzeczpospolita Polska:

- podpisanie: 11 maja 1994 r.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Powszechna Deklaracja Praw Człowieka Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycz.

Comment on this article..   See comments (1)..

Send text to e-mail address..

Print-out version..    PDF    MS Word