Wnioski:

7% badanych nie potrafi w ogóle zdefiniować pojęcia Ojczyzna (nie wiem, nie rozumiem)

6,15% udziela odpowiedzi o zabarwieniu nacjonalistycznym (zbiór obywateli jednej narodowości, naród, państwo i naród) co może wynikać z nieumiejętności precyzyjnego wyrażania myśli, może być jednak też przejawem braku tolerancji dla przedstawicieli innych narodowości zamieszkujących, lub mogących zamieszkiwać Polskę.

Odpowiedzi na pytanie 2 dowodzą całkowitej klęski nauczania historii w obecnej formie, głównie polegającego na bezrefleksyjnym wykuciu dat, nie wyrabiającego umiejętności rozumienia i oceny faktów i związków między faktami.

37 uczniów nie potrafi wymienić żadnego wartego zapamiętania wydarzenia (nie wiem) co stanowi 28,45% badanych ( odpowiedzi :nie wiem, nie interesuje mnie to, nie pamiętam, mało znam czyny naszych przodków,) bitwę pod Grunwaldem i walki Polaków w II wojnie światowej stawia na tym samym poziomie prawie ta sama ilość uczniów (17 i 14) dla dalszych 6 osiągnięcia sportowe są najważniejszymi faktami — dobre i to, tylko że nasi sportowcy zbyt rzadko dostarczają nam powodu do dumy.

Na pytanie czy jest miejsce dla patriotyzmu w dzisiejszym świecie tylko 61 uczniów udzieliło jednoznacznej, twierdzącej odpowiedzi, co stanowi około 47% ankietowanych.

Według 22- 17% nie ma takiego miejsca. 12 uczniów — 9,2% nie potrafi określić czy jest (nie wiem). 3 osoby określają, że gdzieś, ale nie w Polsce, jest miejsce dla patriotyzmu. 1-że jest, ale trzeba być głupim, 1-większość nie uważa patriotyzmu za wartość, 1- twierdzi, że młodzieży nie interesuje to.

Cechy, jakimi powinien wyróżniać się współczesny Polak— patriota potrafiło wymienić 108 uczniów. Odpowiedzi „nie wiem" udzieliło 16, co stanowi 12,3%. Pojawiły się wypowiedzi zwracające uwagę na tolerancję i mądrość, nie łamanie prawa i nie oszukiwanie urzędów, sprawiedliwość, konieczność pozostania w kraju Niepokój wzbudzać mogą wypowiedzi 6 — nie jestem patriotą i nie chcę nim być, nie jestem patriotą i nie wiem, o co chodzi?, co stanowi 4,6%,

W sumie niezła mieszanina pojęć, postaw. Ale czy to tylko wina młodzieży? Młodzież — bo 15 -16-latki to już nie dzieci, są dobrymi obserwatorami. Wychwycą każdy fałsz, ale dadzą się również omotać obietnicom polityków...Ile razy dajemy im fałszywy przekaz?

Jeśli dyrektor szkoły wykorzystuje pozostały wystrój lokalu i oryginalną urnę, zaprasza lokalną telewizję na wybory Samorządu Szkolnego, do kamery mówi jak to kształtuje postawy obywatelskie, a sam 2 dni wcześniej nie poszedł głosować w prawdziwych wyborach, mając 300m do lokalu — młodzież zauważy fałsz, wychwyci, że coś jest nie tak...Jeśli apel czy uroczystość szkolną zaczyna się głośno wykrzyczanym nazwiskiem bohatera szkoły, po którym następuje zbiorowy odzew :„Nasz patron, nasz wzór", a patron, jak najbardziej szlachetny i godny uwagi, jest bohaterem czasu wojny, takim, któremu nie dano się zestarzeć — jest to jeszcze kształtowanie patriotyzmu współczesnego, czy może danie cichego i niezamierzonego hasła: „Patrioci to wojna , nie pokój"? Nie wiem.

Jeśli nie nazywa się drania — draniem, podłości — podłością, bo można by narazić się jakiemuś rodzicowi, współzawodnictwo oparte na wiedzy zastępuje się „chodzeniem na skróty", bo trzeba dobrze wypaść, zwyciężyć, pokonać, bo trwa gra pozorów i wskaźników...

Jeśli mówi się o tolerancji, otwartości na różność poglądów, a w praktyce — prowadzi uczniów w zwartych szeregach, nie patrząc na rzeczywiste wyznanie, czy jego brak do kościoła, sprawdza tam obecność, odnotowuje nieobecnych — żadne późniejsze mówienie o wolności sumienia i wyznania nie ma właściwie sensu. A gdzie tu patriotyzm? Sprawa prosta. Przecież Ojczyzna ma być wartością wspólną dla wszystkich jej mieszkańców. Miejscem jedynym pod słońcem. A skoro nie jest, skoro dzieli ze względu na wyznanie, poglądy, to czy jest jeszcze ojczyzną? Czymś, co warto kochać, czy może lepiej poszukać sobie innego miejsca?

Za wzory osobowe podaje się z uporem godnym lepszej sprawy niemal wyłącznie bohaterów czasów wojny. Naukowców, twórców nie podaje się za wzór. A szkoda. Za to wielu zasłużonych niezasłużenie opluto i oczerniono. Jak w czymś takim ma połapać się młodzież?

Wiem jedno. Kiedy podczas powodzi 1000-lecia ogłoszony został apel Naczelnika ZHP o pomoc w likwidacji skutków powodzi, zgłosiły się tysiące ochotników, 16-18-latków. Pracowali w cuchnącej mazi po kolana, lub w upał w gumowych strojach, przypominających kosmitów. Nie liczyli godzin. Wiedzieli, że muszą pomóc. Bo jak nie oni, to kto? Czy czuli się patriotami, bohaterami czasów pokoju, czy zdawali sobie sprawę, że uczestniczą w czymś wielkim, że zdają egzamin obywatelski? Nie wiem. Nie pytałam, mimo że wśród ochotników był i mój syn.

See other sites:

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: List do arcybiskupa Canterbury Proces Judasza

Comment on this article..   See comments (26)..

Send text to e-mail address..

Print-out version..    PDF    MS Word