|
Chcesz wiedzieć więcej? Zamów dobrą książkę. Propozycje Racjonalisty: | | |
|
|
|
|
Philosophy » »
Materializm w filozofii Michaiła Aleksandrowicza Bakunina [3] Author of this text: Nina Tymińska
Podsumowanie
Poglądy Bakunina oddziaływały bardzo szeroko. Do dzisiaj w kręgach
silnie wciąż działających ruchów anarchistycznych wpływy te są widoczne. Być
może nie bez znaczenia jest fakt, że sam Bakunin nie był jedynie
teoretykiem, ale swoje koncepcje wprowadzał w czyn i ucieleśniał. [ 29 ]
Trzeba jednak zaznaczyć, że Bakunina często traktuje się „połowicznie". Do
dzisiaj w literaturze zdarza się, że jest on określany mianem „ojca anarchizmu"
czy nawet „siewcy zniszczenia" i zupełnie pomija się fakt, że był on także
budowniczym. O takim niepełnym wykorzystywaniu myśli Bakunina pisze Copleston:
„Zrozumiałe, że Bakunin stał
się wśród rosyjskich radykałów bohaterską legendarną postacią. Jego nawoływanie
do zniszczenia, do oczyszczenia gruntu przemawiało do nihilistów, którzy
obalenie reżimu uznawali za pierwszoplanowe zadanie, a plany pozytywnego
budowania gotowi byli zostawić następcom." [ 30 ]
Myśl Bakunina widoczna jest w różnych kręgach: nawiązywał do niej
Piotr Kropotkin w swojej próbie syntezy anarchizmu i komunizmu, wspomina się o silnym jej oddziałaniu na rewolucyjne ruchy w Stanach Zjednoczonych [ 31 ]
czy na działalność grup happeningowych w Polsce (Pomarańczowa Alternatywa [ 32 ]);
Bakuninizm odbił się też szerokim echem w literaturze — wątki jego filozofii są
wyraźnie widoczne chociażby w twórczości Fiodora Dostojewskiego {P:33Najwyraźniejszym świadectwem jest jego powieść
Biesy — nawiązuje ona do różnych wydarzeń rewolucyjnych, ale co
ciekawsze, pojawiały się w literaturze przedmiotu głosy, jakoby postać
Mikołaja Stawrogina z tejże powieści miała być literackim portretem
Bakunina.}.
Jeśli idzie o poglądy Bakunina na religię, trzeba również pamiętać o wpływie Feuerbacha i o tym, w jaki sposób poglądy obu tych myślicieli — w ostatecznych rozrachunku — się różniły.
Bakunin niezmiernie szeroko rozpisywał się na temat likwidacji
religii i zburzenia kościołów. Nigdzie jednak nie dał ostatecznego i systematycznego „przepisu" na wykluczenie tych sfer z życia ludzkiego.
Ostatecznie jego gorliwość oparła się raczej na zwykłym zaufaniu w to, że
racjonalizm i „racjonalna nauka" (w znaczeniu Comte’owskiego wyeliminowania
spekulacji i wszelkiej „metafizyki") po prostu zwyciężą, a także, że dojdzie do
rewolucji społecznej, która wypędzi ludność z kościołów i wprowadzi socjalizm,
który „rozpatrywany z moralnego punktu widzenia jest zamianą kultu boskości
przez szacunek dla człowieka" [ 34 ].
Wizja Bakunina może wydawać się naiwna, ale na pewno nie można
odbierać jej miana systematycznej i oskarżać o chaotyczność. Można się
zastanawiać, czy postulaty Bakunina miały szansę na wprowadzenie w życie, ale
niezaprzeczalnie jakąś — i to nie małą rolę — w historii myśli, polityki i religii odegrały. Na poparcie tego przywołam pewną ciekawostkę: w wywiadzie
udzielonym przez Antoniego Kamińskiego (autora książki Apostoł prawdy i miłości. Filozoficzna młodość Michaiła Bakunina) dla Gazety Wyborczej
(Wrocław, 13.08.2004 r.) [ 35 ]
podkreśla on, że w amerykańskim rankingu ludzi, którzy zmienili świat [ 36 ],
Bakunin zajmuje 401. pozycję. Niewątpliwie jakaś słuszność w tym jest — o czym
można przekonać się wziąwszy do ręki pisma samego Bakunina i jego komentatorów.
Bibliografia
1.
Bakunin Michaił Aleksandrowicz, Pisma wybrane, t. 1, przeł. Hanna
Temkinowa, Warszawa 1965.
2.
Bakunin Michaił Aleksandrowicz, Pisma wybrane, t. 2, przeł. Hanna
Temkinowa, Warszawa 1965.
Literatura przedmiotu
1.
Copleston Frederick, Historia filozofii, t. 10,
przeł. Bohdan Chwedeńczuk, Warszawa 2009.
2.
Landsberg Paul, Anarchista przeciw Bogu, [w:] „Nowa Krytyka" 2006,
nr 19.
3.
Łosski Mikołaj, Historia filozofii rosyjskiej, przeł. Henryk
Paprocki, Kęty 2000.
4.
Stołowicz Leonid, Historia filozofii rosyjskiej, przeł. Bogusław
Żyłko, Gdańsk 2008.
5.
Temkinowa Hanna, Bakunin a problemy filozofii historii, [w:]
„Archiwum Historii Filozofii i Myśli Społecznej" 1961, t. 7.
6.
Temkinowa Hanna, Bakunin i antynomie wolności, Warszawa 1964.
7.
Uglik Jacek, Człowiek w społeczeństwie i historii. Przyczynek do
poglądów antropologicznych Michała Bakunina, [w:] Bakunin Michaił
Aleksandrowicz.
8.
Uglik Jacek, Michała Bakunina filozofia negacji, Warszawa 2007.
1 2 3
Footnotes: [ 29 ] Bakunin uczestniczył w rewolucjach w Paryżu,
Pradze, Dreźnie (lata 1848-1849), w Lyonie (1870) i w Bolonii (1874).
Wiele lat przyszło mu za to spędzić w więzieniach i na zesłaniach. [ 30 ] F. Copleston, op. cit.,
s. 85. [ 31 ] Pisał o tym chociażby Paul Avrich w swojej
książce Anarchist portraits. [ 32 ] Członkowie Pomarańczowej Alternatywy stali się
niejako naśladowcami Bakunina. Ruch ten zawiązał się we Wrocławiu (gdzie
nota bene sam Bakunin przebywał tuż po zakończeniu walk w roku 1848 [ 34 ] M. A. Bakunin, op. cit.,
s. 368. [ 36 ] Zob. A. H. Gottlieb, H. Gottlieb, Barbara Bowers,
Brent Bowers, 1000 postaci tysiąclecia, tłum. Barbara Kocowska,
Jacek Sikora, Wrocław 1999. « (Published: 10-11-2010 )
All rights reserved. Copyrights belongs to author and/or Racjonalista.pl portal. No part of the content may be copied, reproducted nor use in any form without copyright holder's consent. Any breach of these rights is subject to Polish and international law.page 731 |
|