Echa wewnątrzżydowskiego sporu w chrześcijańskiej mitologii czyli wielka ekscytacja wokół „Pasji Chrystusa" (A może to nowy rodzaj wielkopostnych rozmyślań?)

Niekonkordatowy Goj z Wrocławia

Sytuacja ma miejsce w chederze (rodzaj żydowskiej szkoły).
„Rabi, co to jest osioł?" — pyta się Berek sprawdzając hebrajskie słówka w dużym słowniku.
"To jest takie zwierzę, na którym pewien nawiedzony rabin mamzer ^{[ 2 ]} z Nazaretu wjechał kiedyś do Jerozolimy." — odpowiedział od niechcenia rabin Elijahu.
„A co było potem?" — chciał wiedzieć dociekliwy uczeń.
„A potem świat nie był już taki sam ani dla Żydów ani dla Gojów." — odpowiedział rabin pogrążony w głębokim i smutnym zamyśleniu.

Jezulogia czyli niechrześcijańska refleksja na temat Jezusa z Nazaretu i jego dzieła

Dział chrześcijańskiej teologii zajmujący się refleksją dotyczącą Jezusa z Nazaretu nazywa się chrystologią. Podejście chrystologiczne do zagadnień związanych z osobą naszego Rabina z Nazaretu zakłada, iż jest on bogiem wcielonym oraz zbawicielem świata. Osoba Jezusa może być również przedmiotem refleksji ludzi, którzy nie wierzą w jego boską naturę oraz zbawczą rolę (na przykład wyznawcy judaizmu lub islamu także wypowiadają dość często na ten temat). Refleksja tego rodzaju może być nazwana jezulogią. Traktuje ona naszego Rabina z Nazaretu jako żydowskiego aktywistę religijnego, który działał w pierwszej połowie pierwszego wieku naszej ery. Zasadniczym punktem zainteresowania jezulogii jest bardziej lub mniej doskonałe człowieczeństwo Jezusa. Chrystologia traktuje Joszuę jako doskonałego człowieka (w rzymskokatolickiej i prawosławnej teologii również Maryja, jego matka, jest doskonałym człowiekiem), który zmartwychwstał i został wzięty do nieba. ^{[ 3 ]}

Wielekroć badacze problemu dotyczącego ludzkiej natury Jezusa są byłymi chrześcijanami, którzy pod wpływem wieloletniej krytycznej refleksji odkryli nieprawdziwość swojej poprzedniej religii. W eseju tym autor analizuje problem z punktu widzenia goja filosemity, który próbuje dokonać krytycznego rozrachunku z religią swojej przeszłości. Postawa ta jest dość powszechna wśród niemieckich publicystów, należy jednak do rzadkości w Polsce.

Jezus Mamzer Syn Maryi

Według żydowskiej tradycji Joszua był synem Miriam, jednakże jego ojcem nie był Józef. Chłopiec jednak urodził się, kiedy Miriam była małżonką Józefa. Tego rodzaju dziecko staje się mamzerem. Podlega ono rozlicznym restrykcjom i w zasadzie jest osobą przeklętą do końca swojego życia.

W gruncie rzeczy Józef mógł oddalić Miriam, ale tego nie zrobił. Być może miał dobre serce, a może jako człowiek podeszły wiekiem nie mógł mieć własnych dzieci, a może po prostu nie chciał. Gdyby zdecydował się oddalić Miriam, Jezus byłby dla wszystkich jawnym oraz zadeklarowanym mamzerem i na pewno nie mógłby uzyskać swojej popularności wśród współczesnych mu Żydów.

Życzliwość ze strony Józefa ochroniła Joszuę przed znamieniem publicznej hańby, lecz nie przed nieoficjalną etykietką. Prędzej czy później chłopiec zaczął to rozumieć, i z całą pewnością nie było mu z tego powodu przyjemnie. Z drugiej zaś strony nauczyło go to większej spostrzegawczości i wrażliwości jak również dzięki temu wyrobił sobie „cięty" język.

Wszystko wskazuje na to, iż chłopiec dość szybko zaczął przejawiać zainteresowania tematyką religijną. Nic w tym więc dziwnego, iż pewnego dnia zdecydował się na przyłączenie się do jednej z grup religijnych współczesnego judaizmu. Najprawdopodobniej był uczniem faryzeuszy oraz grupy zbliżonej do esseńczyków. Trudno jest jednak wnioskować, w jakiej kolejności miał on z nimi do czynienia.

Być może jego pierwszy kontakt z ówczesnym judaizmem dokonał się dzięki faryzeuszom. Później mógł się on zdecydować na pogłębione studia Tory w szkole lub jakimś miejscu przypominającym współczesny klasztor prowadzonych przez ugrupowanie zbliżone do esseńczyków, a może nawet pobierał on nauki u samych esseńczyków. Zdobywszy dość gruntowną wiedzę na temat Tory, pewnego dnia doznał olśnienia (złośliwcy mówią, że uległ fiksacji) i stwierdził, iż odkrył swoją religijną misję.

Językowo Joszua był aramejczykiem i mówił po aramejsku z galijejskim akcentem, co u wielu współczesnych wywoływało śmiech i uchodziło za przejaw prostactwa. Nauczył się również hebrajskiego, który w tym czasie był już językiem martwym wykorzystywanym w modlitwach oraz do czytania Tory. Przypuszczalnie potrafił się komunikować po grecku (chodzi tu o grekę hellenistyczną — koine, drugi po aramejskim język powszechnej komunikacji na Bliskim Wschodzie).

Z profesji był on stolarzem. Fach ten przejął po swoim przybranym ojcu. Wychowany w środowisku ludzi prostych rozumiał dobrze problemy zwykłych ludzi i potrafił się z nimi bardzo dobrze porozumiewać. Przedstawione przez niego wyjaśnienia szybko trafiały do przekonania nieuczonych ludzi, nierzadko trafne powiedzenia Rabina Stolarza podobały się także bardziej wykształconym słuchaczom i rozmówcom.

Realizacja własnej misji

Będąc gorliwym studentem Tory i Tanachu oraz wnikliwym i krytycznym obserwatorem, Joszua zauważył, że zasady judaizmu były znane jedynie ludziom wykształconym, natomiast prości Żydzi jego epoki nie mieli żadnej orientacji w sprawach religii. Oprócz tego Joszua uważał, iż judaizm powinien być religią duchowości i etyki, nie zaś systemem przepisów religijnych oraz obrzędów. W zaleceniach Tory i Tanachu (pisma Proroków oraz księgi dydaktyczne ) doszukiwał się duchowego i uniwersalnego przesłania.

Z prawdziwą pasją piętnował dwulicowość i zakłamanie niektórych współczesnych mu przywódców religijnych i politycznych, czym narobił sobie rozlicznych wrogów.

Za główny swój cel Joszua stawiał sobie uczynienie judaizmu religią ludu. Również był on przeciwny jurystycznej interpretacji zaleceń zawartych w Torze i Tanachu. Można by się w nim dopatrywać prekursora antytalmudycznego nurtu w judaizmie. ^{[ 4 ]}

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Jezus, którego nie znasz Ukryte dzieje Jezusa i Graala

See comments (7)..

Send text to e-mail address..

Print-out version..    PDF    MS Word