The RationalistSkip to content


We have registered
204.982.467 visits
There are 7362 articles   written by 1064 authors. They could occupy 29015 A4 pages

Search in sites:

Advanced search..

The latest sites..
Digests archive....

 How do you like that?
This rocks!
Well done
I don't mind
This sucks
  

Casted 2992 votes.
Chcesz wiedzieć więcej?
Zamów dobrą książkę.
Propozycje Racjonalisty:
Friedrich Nietzsche - Antychryst

Znajdź książkę..
Sklepik "Racjonalisty"
  »

Doktryna polityczno-prawna św. Pawła [1]
Author of this text:

Święty Paweł z Tarsu. Żywot, myśl polityczno — prawna i etyka społeczna Apostoła Narodów
"Omnis anima potestatibus sublimioribus subdita sit:
non est enim potestas nisi a Deo; quae autem sunt,
a Deo ordinatae sunt."
[ 1 ]

I. SŁOWO WSTĘPNE

Św. Paweł rozpoczął formułowanie myśli prawno — politycznej naszej ery [cywilizacji chrześcijańskiej]. Był Autorem pierwszej [chrześcijańskiej] doktryny politycznej, bo Jezus z Nazaretu nie stworzył myśli politycznej: Nie formułował on żadnej koncepcji państwa, prawa i władzy. Doktryna Chrystusa była apolityczna [ 2 ]. Mimo to, moim zdaniem, literatura przedmiotu w sposób bardzo skrótowy przedstawia jakże fundamentalną myśl polityczną i prawną Św. Pawła. Ponadto o Pawle piszą głównie autorzy nieświeccy, skupiając się na zagadnieniach czysto dogmatyczno-teologicznych. Dlatego celem głównym, który towarzyszył mi przy pisaniu pracy, było przedstawienie całej myśli prawno — politycznej Pawła z Tarsu oraz także, w zamyśle drugoplanowym, etyki społecznej.

Aby dokonać poprawnej analizy myśli politycznej i prawnej Pawła na początku należy zastanowić się nad charakterem i osobowością myśliciela, aby następnie móc implikować o jego poglądach i ideach. Przedstawienie biografii Apostoła Narodów będzie także pomocą dla zrozumienia kontekstu historycznego myśli politycznej, prawnej i społecznej Świętego z Tarsu.

II. ŻYWOT

Apostoł pogan — Paweł, Święty Kościoła Powszechnego. Urodził się w Tarsie stolicy Cylicji (Mała Azja) ok.6 r. n.e. Zmarł śmiercią męczeńską w roku 67 n.e. w okolicy Aquae Salvinae za Bramą Ostyjską (Rzym).

Autor ok. jednej trzeciej Nowego Testamentu (2003 wersy na 5621). Paweł był Żydem z plemienia Beniamina [ 3 ] (Flp 3,5). Powszechnym zwyczajem u Żydów żyjących w diasporze [ 4 ] były podwójne imiona. Myśliciel z Tarsu nazywany był Szaweł i Paweł. Zmiana imienia z Saulos (Szaul, Szaweł) na Paulos (Paul, Paweł) czyli z hebrajskiego na grecko — rzymskie [ 5 ] związana była z pobytem Świętego na Cyprze i nawróceniem namiestnika rzymskiego Pawła Sergiusza [ 6 ]. Z tradycji przekazanej przez Hieronima wiemy, że Jego rodzina przybyła z północnej Galilei, z okolic jeziora Genezaret, i była ultrakonserwatywna. Faryzejskie korzenie sięgały jego prapradziadków. Rodzina przeniosła się do Tarsu podczas rzymskiej okupacji, jej członkowie stali się bogatymi rzymskimi obywatelami ale pozostali filarami konformistycznej diaspory. [ 7 ]

Między rokiem 18 a 20 n.e. ojciec posłał Pawła do wyższej szkoły rabinicznej w Jerozolimie gdzie u boku Gamaliela I [ 8 ] studiował Torę. Świadczą o tym jego pisma naznaczone wpływem egzegezy rabinów palestyńskich, typologią hellenistyczno-judaistyczną. Paweł mówił po grecku i po aramejsku, a także czytał Pisma po hebrajsku i w przekładzie Septuaginty. Jako młodzieniec Paweł brał udział w męczeństwie Szczepana, a później pełnił wiodącą rolę w działaniach faryzeuszy w diasporze, skierowanych przeciwko hellenizującym elementom chrześcijańskim. [ 7 ] Był wzorowym konformistycznym faryzeuszem [ 9 ], zaślepionym pozornym wyobrażeniem żydowskim, iż przestrzeganie prawa judejskiego gwarantuje zbawienie. Na skutek gorliwości w strzeżeniu religijnych tradycji, dojrzał w duszy Pawła owoc nienawiści do chrześcijan. Około 35 r n.e. udał się do Damaszku umocowany listami Synedrium [ 10 ] celem schwytania chrześcijan i dostarczenia ich do Jerozolimy. Zgodnie z podaniami około północy, niedaleko Damaszku, nagle rozbłysła wokół niego światłość niebieska, rozległo się wszechobecne: Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz? (Dz. 9,4). Chwila ta zburzyła dotychczasowy porządek życia Faryzeusza.

Zdecydowana większość autorów określa ten moment w życiu Pawła nawróceniem. Należy wyraźnie zaakcentować, iż Paweł nie zwracał się od niewiary ku wierze w Boga lub z religijnej obojętności ku życiu gorliwemu, ale z gorliwej służby Bożej do życia w łasce, do poznania Jezusa Chrystusa i służenia bez podziału Jego Ewangelii. Tak oto, z faryzeusza stał się Paweł nie tylko jednym z największych Apostołów, lecz także największym teologiem Nowego Testamentu.

Do 37 r. n.e. przebywał w Damaszku i Arabii. List do Galatów daje podstawę tezie o późniejszym pobycie Apostoła w Jerozolimie. Tu spotkał Piotra. Następnie powrócił do Tarsu, gdzie przebywał być może do 42 r. n.e. Po dwuletnim pobycie w Antiochii Syryjskiej, w latach 45-48 n.e. udał się w pierwszą podróż misyjną szlakiem: Cypr, Antiochia Pizydyjska, Listra, Derbe. Po tzw. Soborze w Jerozolimie (49 r. n.e.) [ 11 ], Paweł w towarzystwie Sylasa [ 12 ], a później Tymoteusza [ 13 ] i Łukasza rozpoczął drugą podróż misyjną (49/50r.n.e.-52/53r.n.e.). Odwiedził gminy pozakładane wcześniej w Azji Mniejszej, pojechał do kraju Galatów i poprzez Filippi, Tesalonikę i Bereę dotarł do Achai. W jej stolicy, Koryncie, przebywał półtora roku. Tam też napisał dwa listy do Tesaloniczan.

Trzecia wyprawa (53/54r.n.e.- 58 r. n.e.) wiodła przez Efez, Troadę, Filippi, Korynt i Milet. Na początku 58 r. n.e. pojechał do Jerozolimy. Tu doświadczył napaści przez Żydów, a następnie kolejno: aresztowania przez władzę rzymską, przesłuchania przez prokuratorów: Feliksa [ 14 ] i Festusa [ 15 ] i dwuletniego więzienia w Cezarei.

Owocne podróże misyjne i niestrudzony zapał Pawła w tworzeniu gmin chrześcijańskich zapisały się w pamięci potomków po dziś dzień. Powszechnie Św. Paweł nazywany jest Apostołem Narodów bo jako pierwszy udał się w podróż po różnych krajach której celem było krzewienie wiary chrześcijańskiej [podróże apostolskie].

Na początku 61 r. n.e. przybył do Rzymu, gdzie dalsze dwa lata spędził w więzieniu. Wówczas napisał listy do Kolosan, Filemona, Efezjan i według tradycyjnego poglądu — do Filipian. Na tym pobycie w Rzymie kończy się relacja Dziejów Apostolskich o Św. Pawle. Zgodnie z tradycją historyczną, po opuszczeniu więzienia Paweł udał się na Wschód. Był w Efezie i na Krecie. Potem aresztowano Go po raz drugi. Wówczas powstały listy zwane pastoralnymi (Tm, Tt). [ 16 ]

W przekazach historiograficznych i legendarnych prima facie, można dostrzec bezpośredni związek między miejscem narodzin a osobowością Pawła. Pochodził z Tarsu. Było to handlowe emporium, ośrodek wszelkiego rodzaju kultów: gnostyckich, egzotycznych, orientalnych i stoickich. Tars to zborny punkt synkretyzmu, kulturalne i religijne rozdroże, miasto obeznane z dziwacznymi procesjami religijnymi na swych ulicach i helleńskimi dyskusjami w domach. Paweł był wytworem tej różnorodności, tak więc można go przedstawiać jako hellenistę lub jako rabina, jako mistyka lub chiliastę, a nawet jako gnostyka. Był dobrze przygotowany do roli apostoła uniwersalizmu, ale pod janusową twarzą i zmienną taktyką zawodowego ewangelisty kryła się porażająca logika wewnętrznej doktryny i celu [ 7 ]. Paweł nawiązywał w swoich rozważaniach o wyższości świata duchowego nad materialnym do platonizmu. Koncepcję Boga jako pierwszej przyczyny wszechrzeczy przejął z nauki Arystotelesa. Ze stoicyzmu zapożyczył pogląd, że świat materialny jest przepełniony duchem, a ze szkoły cyników obojętność dla rzeczy doczesnych. W apokryficznych Dziejach Pawła i Tekli, Onesiphoros [ 17 ] pisał: był to człowiek o dużej, wyrazistej głowie. Miał krzywe nogi ale szlachetną postawę. Miał zrośnięte brwi i duży nos. Był to człowiek, który tchnął życzliwością. Sam w pozostawionych pismach przyznał, że nie był oratorem ani charyzmatycznym przywódcą. Po lekturze listów Apostoła każdy mimo to dostrzeże, że emanują charyzmatem wewnętrznym: znajdujemy w nich nieusuwalne piętno potężnej osobowości, żarliwej, awanturniczej, niestrudzonej, obdarzonej swadą.


1 2 3 4 Dalej..

 Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też:
Ewolucja poglądów politycznych Platona
Święty Paweł czy szalony Szaweł?


 Footnotes:
[ 1 ] Biblia łacińsko - polska czyli Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, t. IV, Wilno 1864, s. 491. Jest to wersja łacińska Rz 13, 1: „Każdy niech będzie poddany władzom, sprawującym rządy nad innymi. Nie ma bowiem władzy, która by nie pochodziła od Boga, a te, które są, zostały ustanowione przez Boga" (Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu w przekładzie z języków oryginalnych — tzw. Biblia Tysiąclecia, wyd. 3, red. naukowa ks. Lech Stachowiak i ks. K. Romaniuk, Poznań — Warszawa 1980, s. 1287.)
[ 2 ] L. Dubel, Historia doktryn politycznych i prawnych do końca XIX w. Warszawa 2002, s. 87.
[ 3 ] Beniamin, najmłodszy syn Jakuba, praojciec pokolenia Beniamina, jednego z dwunastu pokoleń izraelskich. Beniaminici odgrywali znaczącą rolę w dziejach Izraela. Wojownicy tego pokolenia słynęli ze swej zajadłości w boju. Do wybitnych Beniaminitów zalicza się: sędziego Ehuda, Saula - pierwszego króla Izraela, proroka Jeremiasza i św. Pawła. (Bruce M. Metzger, Michael D. Coogan, Słownik Wiedzy Biblijnej, Warszawa 1999, s. 56).
[ 4 ] Rozproszenie jakiejś narodowości wśród innej. (Słownik Wyrazów Obcych, PWN, Warszawa, 2000, s.235).
[ 5 ] R. Brownrigg, Wszystkie postacie Nowego Testamentu, Warszawa 2003, s. 184.
[ 6 ] Prokonsul rzymski w czasach kiedy Paweł i Barnaba przybyli na Cypr. (Encyklopedia biblijna, red. Paul J. Achtemeier, Warszawa 1999, s. 906).
[ 7 ] P. Johnson, Historia chrześcijaństwa, Gdańsk 1995, s. 47.
[ 8 ] Zw. Gamalielem Starszym, żył w I w. n.e. Uczony faryzejski, przeprowadził wiele reform rel. — prawnych, znawca i komentator Tory, (Wielka Encyklopedia PWN, tom 9, Warszawa 2002, s. 510).
[ 9 ] Członek ortodoksyjnego stronnictwa religijno - politycznego w starożytnej Judei (II w. p.n.e. — I w. n.e.), opozycyjnego wobec saduceuszy. (Słownik Wyrazów Obcych, PWN, Warszawa 2000, s. 326).
[ 10 ] Najwyższa żydowska władza w czasach grecko — rzymskich, kompetentna w sprawach stosowania prawa religijnego, świeckiego, i religijnego sądownictwa. (Praktyczny Słownik Biblijny, red. Anton Grobner — Haider, Warszawa 1994, s. 1441 - 1442).
[ 11 ] Sobór Jerozolimski, nazwa nadawana opisanej w Dziejach Apostolskich naradzie apostołów i starszych Kościoła w Jerozolimie, na której zrezygnowano z wymogu obrzezania i przestrzegania Tory przez pogan nawróconych na chrześcijaństwo. (Nowa Encyklopedia Powszechna PWN, Warszawa ,1996, s. 916.)
[ 12 ] Inne imię — Sylwan. Ogólnie przyjmuje się, że chodzi o dwa imiona tej samej osoby, przywódcy we wczesnym Kościele, a także towarzysza Pawła. (Encyklopedia biblijna, red. Paul J. Achtemeier, Warszawa 1999, s. 1156).
[ 13 ] Dowódca Ammonitów, który połączył swe siły z siłami syryjskimi przeciwko Judzie Machabeuszowi i wojownikom judzkim walczącym o wolność. (Encyklopedia biblijna, red. Paul J. Achtemeier, Warszawa 1999, s. 1293).
[ 14 ] Antoniusz Feliks, rzymski prokurator Judei ok. 52 — 59 r. po Chr.( Encyklopedia biblijna, red. Paul J. Achtemeier, Warszawa 1999, s.294).
[ 15 ] Porcjusz Festus, rzymski prokurator Judei, który zastąpił Antoniusza Feliksa ok. 59 r. po Chr. (Encyklopedia biblijna, red. Paul J. Achtemeier, Warszawa 1999, s.298).
[ 16 ] Należy jednak dodać, że wedle dzisiejszej krytycznej teologii listy te nie są autorstwa św. Pawła. Poza listami pastoralnymi (1 i 2. Tm, Tt), za nieautentyczne uznaje się także: List do Efezjan, List do Kolosan, Drugi List do Tesaloniczan. — przyp. M.A.
[ 17 ] Uczony z II w.n.e.

«    (Published: 01-07-2004 )

 Send text to e-mail address..   
Print-out version..    PDF    MS Word

Jarosław Norbert Ziętara
Ur. 1979. prawnik, filozof, właściciel prywatnej firmy. Mieszka w Krakowie, związany z Racjonalistą od 2004r.
All rights reserved. Copyrights belongs to author and/or Racjonalista.pl portal. No part of the content may be copied, reproducted nor use in any form without copyright holder's consent. Any breach of these rights is subject to Polish and international law.
page 3487 
   Want more? Sign up for free!
[ Cooperation ] [ Advertise ] [ Map of the site ] [ F.A.Q. ] [ Store ] [ Sign up ] [ Contact ]
The Rationalist © Copyright 2000-2018 (English section of Polish Racjonalista.pl)
The Polish Association of Rationalists (PSR)