Księga Hioba Księga Lewiatana

Termin Mazzaloth znajdziemy jeszcze w jednym miejscu ST: II Księdze Królewskiej 23:5, raczej w znaczeniu „zastępu planet” poruszających się po pasie zodiakalnym niż samego Zodiaku, bo Zodiakowi nikt czci nie oddawał, jedynie planetom — bogom: I złożył z urzędu bałwochwalczych kapłanów, których ustanowili królowie judzcy (...) jak również tych, którzy palili kadzidło dla Baala, dla słońca, dla księżyca, dla gwiazd zodiaku [mazzaloth] i dla całego zastępu niebieskiego.

Mamy więc tu pewną gradację: Baal, Słońce, Księżyc, planety, gwiazdy (hufce niebieskie). Słońce, księżyc i planety to pomniejsi bogowie, niezliczone hufce niebieskie dzisiaj nazwalibyśmy aniołami (synowie boży), to kim w takim przypadku jest Baal, największe z bóstw? Babiloński Marduk, w Enuma Elish nazwany zostaje Nibiru – Osią Świata. Tak więc bóstwo burzy zamieszkujące świętą górę stanowi swoistą centralną oś, wokół której poruszają się słońce, księżyc, planety i gwiazdy – oś świata.

Końcowy, właściwy przekład będzie więc brzmieć:

38:31 Czy możesz związać pęk Plejad albo rozluźnić pas Oriona?
38:32 Czy możesz wyprowadzić zastępy Zodiaku w czasie właściwym lub poprowadzić Aldebarana wraz z Hyadami?

Dzieła Jahwe

Co ciekawe, kosmogoniczna i „astronomiczna” mowa Jahwe, po której następuje przejście do zwierzyńca i dwóch potworów, bliska jest dwóm innym fragmentom wypowiadanym przez Hioba, noszącym podobne znamiona hymnu ku czci Jahwe i jego dzieł stworzenia:

9:05 On góry przenosi niepostrzeżenie, przewraca je w swoim gniewie.
9:06 Przesuwa ziemię z jej miejsca, tak że jej podstawy się chwieją.
9:07 On każe słońcu, aby nie wschodziło, i na gwiazdy swą pieczęć kładzie.
9:08 On sam rozpościera niebiosa i kroczy po falach morskich.
9:09 On stworzył Niedźwiedzicę [Asz], Oriona [Kesil], Plejady [Kimah] i Gwiazdozbiór Południa.
9:10 Czyni wielkie, niezbadane rzeczy i cuda, którym nie ma miary.
9:11 Oto przechodzi koło mnie, a nie widzę go, mija, a nie zauważam go.
9:12 Zabiera, co chce, a któż go zmusi do zwrotu? Któż mu powie: Co czynisz?
9:13 Bóg nie cofa swego gniewu, przed nim ugięli się pomocnicy Rahaba.

26:05 Cienie zmarłych drżą, wody i ich mieszkańcy.
26:06 Odkryta jest przed nim kraina umarłych i nie ma okrycia miejsce zagłady.
26:07 Rozpościera północ nad pustką, a ziemię zawiesza nad nicością.
26:08 Skupia wody w swoich chmurach, a jednak obłok nie pęka pod ich ciężarem.
26:09 Zasłania widok swojego tronu i rozpościera nad nim swój obłok.
26:10 Na krańcu wód zakreślił granice, oddzielił światłość od ciemności.
26:11 Kolumny niebieskie chwieją się i drżą przed jego groźbą.
26:12 Swoją mocą uspokoił morze, a swoją mądrością zmiażdżył Rahaba.
26:13 Od jego tchnienia rozjaśnia się niebo; jego ręka przebiła giętkiego węża.

Podobne fragmenty, łączące dzieła stworzenia z zabiciem Rahaba, znajdziemy również w Psalmach: 74:12-17 i 89:11-12. ^{[ 9 ]} Widać więc wyraźnie, że religijna (zarówno żydowska jak i chrześcijańska) egzegeza łącząca Rahaba z Egiptem jest co najmniej błędna. Czemu za każdym razem śmierć smoka następuje po opisie dzieł Stwórcy, ziemi, wód, niebios itd.? Z prostego powodu, którego chyba nie trzeba przedstawiać (hymny ku czci Jahwe jako przetworzenie mitów bliskowschodnich nt. kreacji).

Zwierzyniec Jahwe

1. Lwica i lwiątka
38:39 Czy ty dostarczasz łupu dla lwicy i zaspokajasz głód lwiąt,
38:40 Gdy się tulą w jaskiniach i leżą w gęstwinie na czatach?

2. Kruk
38:41 Kto przygotowuje krukowi pokarm, gdy jego pisklęta wołają do Boga i tułają się bez pożywienia?

3. Kozice skalne i łanie
39:01 Czy znasz porę, kiedy kozice skalne rodzą, czy pilnujesz czasu rodzenia łań?
39:02 Czy możesz zliczyć miesiące, kiedy donaszają i znasz czas ich miotu?
39:03 Przykucają, by ich młode przebić się mogły i pozbywają się swych bólów,
39:04 A gdy ich młode nabierają sił, wzrastają na otwartym polu, odchodzą i już nie wracają do nich.

4. Dziki osioł i muł
39:05 Kto wypuścił wolno dzikiego osła i kto rozwiązał pęta muła,
39:06 Któremu przeznaczyłem step na dom, a słoną krainę na mieszkanie?
39:07 Kpi sobie ze zgiełku miasta i nie słyszy wrzasku poganiacza.
39:08 Przebiega góry za paszą, szukając wszelkiej zieleni.

5. Bawół
39:09 Czy zechce ci służyć bawół albo czy przenocuje u twego żłobu?
39:10 Czy możesz powrozem przywiązać bawoła do bruzdy albo czy będzie bronował za tobą zagony?
39:11 Czy na nim polegasz, że ma dużo siły, i chcesz mu powierzyć swój trud?
39:12 Czy możesz mu zawierzyć, że zwiezie ci zbiory i sprowadzi je do twojego gumna?

6. „Strusica” (ptak Renen)
39:13 Strusica radośnie bije skrzydłami, lecz czy są to skrzydła i pióra bociana?
39:14 Znosi ona na ziemi swoje jaja i wygrzewa je w piasku,
39:15 A nie pamięta o tym, że może je zgnieść nogą, a dzikie zwierzę je zdeptać.
39:16 Twardo postępuje ze swymi młodymi, jakby nie były jej; nie martwi się, że jej trud jest daremny,
39:17 Gdyż Bóg pozbawił ją mądrości i nie udzielił jej rozumu.
39:18 Gdy spłoszona unosi się wysoko, szydzi z konia i jego jeźdźca.

7. Koń bitewny
39:19 Czy ty dajesz koniowi siłę, odziewasz jego kark w grzywę?
39:20 Czy każesz mu podskakiwać jak szarańcza? Jego dumne rżenie sieje postrach.
39:21 Drze kopytami ziemię, dumny ze swej siły, wybiega na spotkanie zbrojnych.
39:22 Drwi z trwogi i nie lęka się, i nie ustępuje przed mieczem.
39:23 Na nim chrzęści kołczan, błyszczy oszczep i dzida.
39:24 Wśród zgiełku i hałasu pochłania przestrzeń i na głos trąby nie ustoi spokojnie.
39:25 Ilekroć zabrzmi trąba, zarży: Iha! i z daleka wyczuwa bitwę, gromki głos dowódców i okrzyk wojenny.

8. Jastrząbi orzeł
39:26 Czy mocą twojego rozumu wzbija się jastrząb i rozciąga swoje skrzydła ku południowi?
39:27 Czy na twój rozkaz wznosi się orzeł i ściele wysoko swoje gniazdo?
39:28 Na skale mieszka i nocuje na iglicach skalnych i stromych wierzchołkach.
39:29 Stamtąd wypatruje żeru, jego oczy patrzą daleko.
39:30 Jego pisklęta chciwie piją krew; a jest wszędzie tam, gdzie są zabici.

Znajdziemy tu zarówno zwierzęta stricte zodiakalne: Lwica, Kozica, Muł, Bawół, ale też i gromadę ptaków: Kruk, „Struś”, Jastrząb i Orzeł oraz konia, a dokładniej — bojowego Rumaka. Po raz kolejny mamy tu do czynienia z proto-zodiakiem, czyli zodiakiem poprzedzającym wersję babilońsko-grecką: Muł (Koń), jak już wcześniej wspominano, to pierwotna nazwa konstelacji Raka (której gwiazdy do tej pory noszą nazwy związane z końmi, a dokładniej – osłami: Asellus Borealis i Asellus Australis).

Co z pozostałymi stworzeniami? Bez trudu możemy je zidentyfikować jako konstelacje „ludzkie”: Rybołaka (Syrena), Wojowniczkę (Isztar, Panna), Bliźnięta i Wojownika (Ninurta, Strzelec) zastąpione ptakami oraz koniem:

Rybołak (człowiek-ryba, obecnie konstelacja Ryb) trzymał na swym ramieniu Kruka, bo to nikt inny jak Utnapiszim/Noe wypuszczający kruka po boskiej Powodzi.

„Struś” (inne przekłady: „sowa”) jest jedynie strusiem w cudzysłowiu. Z opisu tego ptaka jasno wynika, że strusiem być nie może, skoro pięć wersów dalej wzbija się wysoko na nieboskłon. W oryginale występuje tu słowo Renen („śpiewać doniośle, przeszywająco”), a więc mamy do czynienia dosłownie z ptakiem Śpiewakiem. Wcześniej to samo słowo użyte jest do określenia wschodzącej Wenus – jako gwiazd zarannych „śpiewających” na cześć Boga (38:7). Pozostańmy więc przy nazwie własnej – Renen (w sumie, nawet sama nazwa jest podobna do sumeryjskiej Inanny (Ninnn, Isztar).

Kolejne dwa ptaki to drapieżniki, pasujące do mitycznych Synów Burzy i żądnych krwi synów Jakuba: Symeona i Lewiego (patrz: proroctwo Jakuba). Nadpobudliwych i walecznych Bene regesz spotkamy jeszcze wśród… apostołów Jezusa, ale to już inna opowieść („i inny mit”, chciałoby się dodać).

Koń uczestniczący w starciu to już aluzja do samego Ninurty, boga wojny (obecnie Strzelec – Centaur z łukiem).

Jak widać, osiem zwierząt Jahwe to osiem konstelacji proto-zodiaku, cztery zwierzęce, cztery ludzkie. Cztery brakujące to: wąż, smok, żywioł wody (Dzban) i pies (wilk). W wersji chińskiej i egipskiej, również spotkamy się wyłącznie ze zwierzętami bez postaci ludzkich, i w obu tych wersjach, podobnie jak w samym proto-zodiaku, prym wiodą dwa węże, u Egipcjan dwa „potwory” wodne: potężny hipopotam i krokodyl. A kogo spotkamy u Hioba w drugiej części opisu boskich stworzeń? Behemota i Lewiatana.

Brakuje więc tylko dwóch znaków: dzikiego psa oraz burzy (dzbanu z wodą). Psa w księdze Hioba nie znajdziemy („szakale” są błędnym przekładem słowa tannim – węże). Natomiast między opisem Zodiaku i konstelacji Byka a pierwszym zwierzęciem (Lwem) znajduje się opis niebiańskich dzbanów z wodą:

38:37 Kto zdoła dokładnie zliczyć obłoki, a kto potrafi wylać łagwie niebieskie,
38:38 Gdy gruda jest twarda jak odlew, a bryły przylegają do siebie?

II mowa Jahwe – Behemot i Lewiatan

Na scenę wkraczają więc dwa największe dzieła Jahwe: Behemot – „Bestia”: olbrzymi stwór lądowy z ogonem niczym cedr, przypominający nieco ogromnego hipopotama (ale tylko przypominający) i Lewiatan, olbrzymi wąż morski zionący ogniem, z krokodylem (jak to twierdzi Biblia Warszawska) niemający wiele wspólnego – z jego opisu jasno wynika że jest to ogromny wąż, mieszkający w morzach. Poniżej przedstawiono wybrane fragmenty z dość długich opisów:

40:15 Oto hipopotam [BEHEMOT], którego stworzyłem jak i ciebie, żywi się trawą jak wół.
40:16 Lecz patrz, jaka siła w jego biodrach i jaka moc w mięśniach jego cielska!
40:17 Swój ogon wypręża jak cedr, ścięgna ud jego są mocno splecione,
40:18 Jego kości niby rury miedziane, jego członki jak drągi żelazne.
40:19 Jest on przedniejszym z dzieł Bożych; jego Stwórca zaopatrzył go w miecz.
40:20 Góry, gdzie igrają wszystkie dzikie zwierzęta, dostarczają mu paszy.
40:21 Wyleguje się pod krzewami lotosu, w ukryciu trzciny i bagna.
40:22 Krzewy lotosu osłaniają go cieniem, otaczają go wierzby nad potokiem.

[ 9 ] Psalm 74:13-14: Tyś mocą swoją rozdzielił morza, Zmiażdżyłeś głowy potworów na wodach. Tyś rozbił głowę Lewiatana, Oddałeś go na żer zwierzętom pustyni.
Psalm 89:10-13: Ty panujesz nad morzem nieokiełznanym, Gdy fale jego się podnoszą, Ty je uśmierzasz. Tyś zmiażdżył Rahaba ugodzonego śmiertelnie, Mocnym swym ramieniem rozproszyłeś nieprzyjaciół twoich. Twoje są niebiosa, twoja też ziemia: Tyś ugruntował świat i to, co go wypełnia. Tyś stworzył północ i południe; Tabor i Hermon radośnie wykrzykują imieniu twemu.