"...Hiszpan potrafi zasymilować wpływ Wschodu bez imitowania go, potrafi zapoznawszy się ze sztuką arabską oprzeć się jej czarowi, może nawet pozwolić sobie na naśladowanie sztuki afrykańskiej i nie da się jej oszukać. Jedyna kultura, jakiej Hiszpan nie potrafi się oprzeć, to kultura łacińska, kultura francuska, kultura włoska, wszystko co łacińskie nęci go i uwodzi ^{[ 33 ]}…".

Ze względu na dużą dysproporcję, między bogatą włoska północą i biednym południem (Mastroianni uważał, że styl rzymskiego przywitania jest: „aleś się zestarzał", a neapolitańskiego: „zestarzeliśmy się, co? No to pójdźmy na kawę" , czyli, że północ jest bardziej nastawiona na konkurencję między jednostkami), wielu Włochów uważa, że rejony te są zepsute przez hiszpański marazm , tyranię i lenistwo, i z tego powodu chciało by utworzyć z bogatych prowincji północy osobne państwo, tak myśli choćby szef Ligi Północnej — Lega Nord, partii politycznej mającej właśnie takie plany, którą założył w roku 1991, Umberto Bossi (ur. 1941),do niedawna (2008-2011) włoski minister ds. instytucjonalnych i decentralizacji Włoch:

„...Garibaldi bardzo źle przysłużył się Włochom. Gdyby nie najechał Sycylii i Neapolu, bylibyśmy tu na północy najbogatszym i najbardziej cywilizowanym państwem w Europie. Oczywiście od południa graniczylibyśmy z czymś, co przypominałoby dzisiejszy Egipt ^{[ 34 ]}.…".

Jacek Tacik tak pisze o Bossim:

"...Bossiego albo się nienawidziło, albo się go kochało. Łatwo wpadał z jednej skrajności, w drugą. Przeklinał Włochy, o fladze kraju mówił, że "służy mu do podcierania tyłka", a w czasie uroczystości państwowych, podczas których śpiewano hymn, ostentacyjnie wystawiał środkowy palec. Jego prawdziwą i wymarzoną ojczyzną była Padania — mityczny region północnych Włoch leżący nad rzeką Pad. W 1996 roku Liga Północna proklamowała nawet powstanie Federalnej Republiki Padanii, ale — co zresztą oczywiste — nigdy nie została ona uznana za odrębne i niepodległe państwo. Dla Włochów, szczególnie tych starszych — zamieszkujących miasteczka i wsie na północy kraju — był nadzieją na lepsze i bardziej dostatnie życie. Bossi wymierzał polityczne ciosy nie tylko imigrantom (zachęcał do odstrzeliwania uciekinierów z Afryki Północnej osiedlających się na Lampedusie, a także zapowiedział uruchomienie antyimigracyjnego portalu na wzór holenderskiej strony Geerta Wildersa), ale też krytykował i obrażał Włochów z południa. Rzymian nazywał świniami, a Sycylijczyków — nierobami i złodziejami. Do dziennikarzy — piszących o jego żonie — krzyczał ze sceny na wiecu partii: „Nadejdzie dzień, kiedy ludzie złapią was za kołnierz. Rozwalimy wam twarz…".

W każdym razie podział na Italię „hiszpańską" i włosko-austriacką trwa w mentalności do dziś. A oto co liberalny i postępowy Hiszpan, pisarz Arturo Pérez-Reverte powiedział o Italii, która dlań nawet dziś reprezentuje wartości makiaweliczne, chwaląc ten kraj ^{[ 35 ]}:

De Italia envidio su patriotismo cultural, su cinismo sabio y su sentido del humor. Aquí no tenemos ni lo uno, ni lo otro, ni lo otro — "Włochom zazdroszczę ich kulturowego patriotyzmu, mądrego cynizmu i poczucia humoru. My nie mamy ani jednego ani drugiego ^{[ 36 ]}

Comment on this article..   See comments (2)..

Send text to e-mail address..

Print-out version..    PDF    MS Word

Piotr Napierała Urodzony w 1982r. w Poznaniu - historyk; zajmuje się myślą polityczną oświecenia i jego przeciwników i dyplomacją Francji i Anglii XVIII wieku, a także kwestiami związanymi z ustrojem państw (Niemcy, Szwecja, W. Brytania, Francja) w tej epoce.  Private site  Number of texts in service: 74  Show other texts of this author  Newest author's article: Bernard-Henri Lévy American Vertigo