Kocham to, co jeszcze nie istnieje... Rozmowa z Profesorem Andrzejem Nowickim

Utożsamiam się z tymi Rzeczami, w których żyją moje myśli. A nie z moim ciałem i biologicznym sposobem istnienia.

A o los moich Rzeczy nie lękam się. Umieszczono mnie w drukowanym indeksie książek zakazanych, usuwa się moje książki z bibliotek publicznych. Wydawnictwa rozsypały skład książek, na które zawarły ze mną umowy. To nie tylko sprawa aktywności Ciemnogrodu, ale przede wszystkim tego, że w epoce komercjalizacji kultury nie opłaca się drukować książek w małych nakładach, a ja nie zamierzam pisać bestsellerów dostosowanych do najniższego poziomu gustów, do obecnej mody i obecnej poprawności politycznej i światopoglądowej.

Zauważył Pan, że ostatnio piszę przede wszystkim po włosku. Tego, co tam jest wydrukowane, nasz Ciemnogród nie zniszczy, a jak nasz kraj trochę się zeuropeizuje, to moje prace włoskie zostaną przełożone na polski.

„16 grudnia 1988 r. w czasie zebrania Polskiego Towarzystwa Filozoficznego w Lublinie doszło do spotkania dwu przyjaciół z lat młodości: Prof. Andrzeja Nowickiego i Prof. Henryka Hiża z Filadelfii. Ten ostatni przedstawił stanowisko, wywodzące się z poglądów T. Kotarbińskiego, zwalczające hipostazy, mity, wieloznaczność języka naukowego, systemy itp. Zadania filozofii porównał do czynności "zakładu oczyszczania miasta". Doszło przy tym do pełnego temperamentu sporu dwu przyjaciół, który utrwalił się w pamięci uczestników zebrania. Ten spór, w którym dwukrotnie padło z ust Prof. Hiża zdanie: „Jak zawsze — przesadzasz!", był o tyle ważny, że pozwolił lepiej uchwycić relację „nauka — filozofia" w poglądach samego A. Nowickiego. W pełni z tym rozumieniem, jeśli tylko dobrze pojęte, zgadzamy się. Filozofia nie może być jedną z „nauk ścisłych", gdyż wtedy pozostałaby pustka po jej funkcjach „szerokonaukowych", które nie wiadomo przez kogo miałyby być spełniane. Toteż filozofia musi używać metafor i musi „przesadzać", tak jak przesadza mikroskop, „fałszując" obraz komórki roślinnej w oku, któremu przedstawia się ona jako olbrzymia bryła. Filozof musi tworzyć systemy, gdyż tylko te są w stanie wykraczać poza aktualność świata zastanego, nie trzymając się niewolniczo jego konturów, co właściwe jest deskryptywizmowi. Filozof musi też tworzyć mity, jeśli uznamy za mity wszystkie utopie, które dotąd tworzono i które ożywiały nadzieje ludzkości. Nie ma bowiem nic złego w Platońskim micie o Atlantydzie. Bezwzględny krytyk Platona F. Bacon odrzucił cały jego idealizm, ale przyjął właśnie bez oporów platoński motyw „Atlantydy". A czyż podobnych pochwał „mitów" i to pośród przeciwników metafizyki mało w dziejach filozofii?"
Prof. Stefan Symotiuk, Szkic do Portretu Andrzeja Nowickiego

Ale jak się ma 90 lat, to sprawy te nie mają już żadnego znaczenia. Ważne jest, że nie zmarnowałem tych 90 lat życia, wykorzystałem je w sposób optymalny. Ogromną większość czasu mogłem poświęcić na czytanie, na prace naukowo-badawcze, na tworzenie własnego systemu filozoficznego, kształcenie kadr naukowych. Porażek nie pamiętam, a sukcesów odniosłem — i wciąż jeszcze odnoszę — więcej, niż się spodziewałem.

Nie dążyłem do Szczęścia, ale do tworzenia własnych dzieł. A Szczęście przyszło samo — ukryte w procesie tworzenia.

Pełna bibliografia prac Andrzeja Nowickiego, zawierająca 1263 prace własne (stan na 27.5.2009) oraz 868 opracowań, ważniejszych wzmianek oraz recenzji z prac Andrzeja Nowickiego (stan na koniec 2003 r.) mieści się na 80 stronach A4 i jest do ściągnięcia tutaj .