The RationalistSkip to content


We have registered
204.319.767 visits
There are 7364 articles   written by 1065 authors. They could occupy 29017 A4 pages

Search in sites:

Advanced search..

The latest sites..
Digests archive....

 How do you like that?
This rocks!
Well done
I don't mind
This sucks
  

Casted 2992 votes.
Chcesz wiedzieć więcej?
Zamów dobrą książkę.
Propozycje Racjonalisty:
Sklepik "Racjonalisty"
 Philosophy »

Dlaczego jazz ma znaczenie dla teorii estetyki? [6]
Author of this text:

Translation: Mariola Paruzel

VI

Teorie estetyczne czasami popełniają błąd polegający na nie traktowaniu pewnych form sztuki z wystarczającym respektem. Nie reprezentujące formy sztuki rzucają wątpliwości na teorie mimetyczne; ekspresyjne emocjonalnie dzieła rzucają cień na teorie formalistyczne; formy sztuki skierowane głównie na rozwiązywanie problemów obrazowych (na przykład badanie oświetlenia i atmosfery przez Saureta) rzucają wątpliwości na teorie ekspresjonistyczne; architektura dekonstrukcjonistyczna (na przykład dzieła Eisenmana i Gavesa) ugruntowana w polemikach postmodernistycznych rzuca wątpliwości na natywistyczne relacje architektonicznej praktyki i teorii [ 37 ]. I tak dalej. W każdej takiej sprawie, w innym wypadku zadowalająca teoria estetyczna jest ukazana jako nieadekwatna, i nieposłuszna forma sztuki jest widoczna jako licząca się dla teorii estetyki przez uwidocznienie tej nieadekwatności.

Jest wątpliwe, czy jazz ma znaczenie dla teorii estetyki w ten sposób. Zasugerowałem, że właściwe estetycznie cechy jazzu mogą być znalezione także w innych formach sztuki. Mimo wszystko, jazz prezentuje się jako angażujący wykonawców i słuchaczy środek aktywności językowej: fenomenologia muzycznej konwersacji dominuje w tym gatunku. Ta perspektywa, gdy uogólniona, rozprzestrzenia się poprzez materiał teorii estetyki i ubarwia poglądy na temat artystycznej interpretacji, znaczenia, oceny, zrozumienia, oraz natury praw sztuki. Skupienie na jazzie promuje zatem idee, że formy sztuki — nawet te, które wydają się być zrozumiałe w izolacji — muszą być traktowane jako przykłady konwersatoryjnych, językowych fenomenów. Jazz ma znaczenie dla teorii estetyki poprzez stawianie na pierwszym planie potrzeby paradygmatu dialogowego, sztuki-jako-języka: aby wyjaśnić jego trwałość i wyjaśnić jego przydatność. Świat sztuki jest skomplikowanym miejscem: jeżeli jazz promuje paradygmat, który zapewnia kierunek dla podejścia do pewnych jego [świata sztuki] złożoności, tym lepiej. [ 38 ]

Tekst opublikowany w „Journal of Aesthetics and Art Criticism" 63:1 (Winter 2005).


1 2 3 4 5 6 

 Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też:
Dzieło sztuki literackiej a dzieło sztuki teatralnej w estetyce Ingardena
Estetyka boksu

 Comment on this article..   See comments (1)..   


 Footnotes:
[ 37 ] Zob. Christopher Alexander in The Timeless Way of Building (New York: Oxford University Press, 1979).
[ 38 ] Ta praca powstała w rozmowie prowadzonej na Wydziale Filozofii Muzyki w Illinois, łącznie z wystąpieniem “Music Under the Stars” (styczeń, 2003). Głównym celem było wyrażenie współczesnej perspektywy pracujących muzyków, bardziej niż dostarczenie naukowego spisu literatury. W ten sposób pojawiły się podejścia w dyskusji (na przykład, moje odrzucenie ekspresjonistycznych teorii muzycznego znaczenia), w których ważna praca innych pisarzy jest nie zbadana. Dziękuję Jim’owi Swindler’owi za serdeczne przyjęcie, i Bruce Hartung, Henry Pratt, Julian Cole, Lee Brown, Daniel Farrell, Ted Gioia, Bill Lycan, Geoffrey Hellman, Eddy Zemach, Ken Walton, Jerrold Levinson, Pedro Amaral, Mark Lance, Robert Stecker, Richard Eldridge, i Philip Alperson za dyskusję i komentarze. Specjalne podziękowania składam Tony’emu Monaco i Louis’owi Tsamous za motywowanie i wsparcie.

«    (Published: 28-07-2008 )

 Send text to e-mail address..   
Print-out version..    PDF    MS Word

Robert Kraut
Profesor Wydziału Filozofii Uniwersytetu w Ohio. Specjalizuje się w metafizyce, teorii estetyki oraz filozofii języka. Jest także muzykiem, grał początkowo z Davidem Liebmanem, Lennym White'm oraz Jackiem McDuff. Po przeprowadzce do Pittsburga współpracował z Erikiem Klossem oraz kilkoma funkowymi kapelami. Po przeprowadzce do Columbus, występował z Alvinem Valentine oraz Vaughn Wiester's Famous Jazz Orchestra, Bobbym Floydem, Richardem Lopezem, Andrew Watersem i The Governor. W 1993 wszedł do zespołi Ibada. Obecnie jest gitarzystą w The Tony Monaco Trio. Opublikował m.in. Artworld Metaphysics (Oxford: Oxford University Press, 2007), "Metaphysical Explanation and the Philosophy of Mathematics: Reflections on Jerrold Katz's Realistic Rationalism," Philosophia Mathematica (3) Vol. 9 (June 2001).
All rights reserved. Copyrights belongs to author and/or Racjonalista.pl portal. No part of the content may be copied, reproducted nor use in any form without copyright holder's consent. Any breach of these rights is subject to Polish and international law.
page 5982 
   Want more? Sign up for free!
[ Cooperation ] [ Advertise ] [ Map of the site ] [ F.A.Q. ] [ Store ] [ Sign up ] [ Contact ]
The Rationalist © Copyright 2000-2018 (English section of Polish Racjonalista.pl)
The Polish Association of Rationalists (PSR)